urteil bedeutet auf Polnisch
| Deutsch | Polnisch |
|---|---|
| das Urteil [des Urteils; die Urteile] Substantiv | werdyktnoun |
| Urteil | Gerichtsurteil Substantiv | wyrok(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) orzeczenie sądu rozstrzygające merytorycznie sprawę będącą przedmiotem postępowania sądowego; |
| urteilen [urteilte; hat geurteilt] (über mit Akkusativ) Verb | sędziować(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pełnić funkcję sędziego w sądzie |
| beurteilen [beurteilte; hat beurteilt] Verb | osądzićverb sądzićverb |
| die Beurteilung [der Beurteilung; die Beurteilungen] Substantiv | ewaluacjanoun opiniowanienoun szacowanie(rzeczownik odczasownikowy) od szacować |
| das Ross wird nicht nach dem Sattel beurteilt | nie szata zdobi człowiekanie należy oceniać ludzi po stroju czy wyglądzie, a po charakterze |
| entscheiden | vorgreifen | vorschnell beurteilen Verb | przesądzaćverb |
| glauben | beurteilen | denken | finden | halten | meinen Verb | sądzićverb |
| das Gottesurteil [des Gottesurteils; die Gottesurteile] Substantiv | ordalia(historia, historyczny, historycznie) Sąd Boży; |
| Meinung | Urteil Substantiv | sądnoun |
| salomonisch Urteil Substantiv | salomonowy wyroknoun |
| verurteilen [verurteilte; hat verurteilt] Verb | potępiaćverb skazywaćverb |
| Vorurteil | Voreingenommenheit Substantiv | uprzedzenienoun |
