po înseamnă în Poloneză
| Germană | Poloneză |
|---|---|
| das Polygon [des Polygons; die Polygone] Substantiv | wieloboknoun wielokąt(geometria) spójny obszar ograniczony przez łamaną zamkniętą; |
| die Polygynie [der Polygynie; —] Substantiv | poliginianoun poligynianoun wielożeństwonoun |
| Polyhydramnion Substantiv | wielowodzie(medycyna, medyczny) występująca w czasie ciąży anomalia, w której ilość płynów zawartych w błonach płodowych jest nadmierna; |
| Polykarbonat Substantiv | poliwęglan(chemia, chemiczny) rodzaj poliestrów, estry kwasu węglowego; |
| Polykondensation Substantiv | polikondensacja(chemia, chemiczny) reakcja polimeryzacji, podczas której oprócz polimerów powstają inne związki chemiczne o małej masie atomowej; |
| Polykül Substantiv | polikułanoun |
| Polymer Substantiv | polimer(chemia, chemiczny) substancja chemiczna o bardzo dużej masie cząsteczkowej, składająca się z merów; |
| Polymorphie | Polymorphismus Substantiv | polimorfizm(biologia, biologiczny) zjawisko szczególnego zróżnicowania budowy osobników i przystosowania do pełnienia określonych ról w społeczeństwie; polimorfizm(chemia, chemiczny) zjawisko występowania różnych odmian krystalograficznych tej samej substancji chemicznej. Występuje ono wtedy, gdy ta sama substancja może występować w dwóch lub nawet kilku formach krystalicznych; polimorfizm(informatyka, informatyczny) mechanizmy pozwalające programiście używać wartości, zmiennych i podprogramów na kilka różnych sposobów; |
| polymorphisch Adjektiv | polimorficznyadjective |
| Polynesien Substantiv | Polinezja(geografia, geograficzny) część Oceanii; |
| der Polynesier [des Polynesiers; die Polynesier] Substantiv | Polinezyjczyknoun |
| polynesisch Adjektiv | polinezyjski(geografia, geograficzny) dotyczący Polinezji |
| Polyneuropathie Substantiv | polineuropatia(medycyna, medyczny) zespół objawów wynikłych z uszkodzenia wielu nerwów obwodowych |
| das Polynom [des Polynoms; die Polynome] Substantiv | wielomian(matematyka, matematyczny) wyrażenie algebraiczne złożone ze zmiennych i stałych połączonych działaniami dodawania, odejmowania, mnożenia i podnoszenia do potęgi o stałym wykładniku naturalnym; |
| der Polyp [des Polypen; die Polypen] Substantiv | polip(medycyna, medyczny) patologiczny, łagodny rozrost błony śluzowej, np. esicy, nosa lub macicy; polip(zoologia, zoologiczny) osiadła forma morfologiczna parzydełkowców; |
| Polypektomie Substantiv | polipektomia(medycyna, medyczny) zabieg usunięcia polipa; |
| polyphenole Substantiv | polifenol(biochemia, biochemiczny) organiczny związek chemiczny zawierający przynajmniej dwie grupy hydroksylowe przyłączone do pierścienia aromatycznego, występujący w roślinach i wykazujący działanie przeciwutleniające i zmniejszające ryzyko wystąpienia chorób układu krwionośnego i raka; |
| Polypropylen Substantiv | polipropylen(chemia, chemiczny) termoplastyczny polimer syntetyczny; |
| Polyptychon Substantiv | poliptyk(sztuka) praca artystyczna składająca się z wielu części tworzących jedno dzieło, w szczególności typ wieloczęściowej nastawy ołtarzowej charakterystyczny dla późnego gotyku; |
| das Polysaccharid [des Polysaccharid(e)s; die Polysaccharide] Substantiv | polisacharyd(biochemia, biochemiczny) sacharyd będący polimerem zbudowanym z więcej niż 10 częsteczek monosacharydów; |
| polysem | |
| das Polystyrol [des Polystyrols; die Polystyrole] Substantiv | styropian(technologia, technika, techniczny) polistyren o mikroporowatej strukturze, najczęściej w formie kształtek, bloków lub płyt, wykorzystywany jako materiał do izolacji cieplnej, dźwiękowej i elektrycznej; |
| das Polysyndeton [des Polysyndetons; die Polysyndeta] Substantiv | polisyndeton(językoznawstwo, językoznawczy) figura retoryczna polegająca na łączeniu wielu części wypowiedzi tym samym spójnikiem; |
| der Polytheismus [des Polytheismus; —] Substantiv | politeizm(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wielobóstwo, kult wielu bogów; |
| der Polytheist [des Polytheisten; die Polytheisten] Substantiv | politeista(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) człowiek wyznający politeizm, wierzący w wielu bogów |
| Polytheistin Substantiv | politeistka(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) kobieta wyznająca politeizm, wierząca w wielu bogów |
| polytheistisch [polytheistischer; am polytheistischsten] Adjektiv | politeistycznyadjective |
| polytrop Adjektiv | politropyadjective |
| polyzentrische Sprache Substantiv | język policentryczny(językoznawstwo, językoznawczy) język, któremu można przypisać więcej niż jedną formę standardową; |
| polyzyklisch | |
| pomadig [pomadiger; am pomadigsten] Adjektiv | wypomadowanyadjective |
| Pomesanien Substantiv | Pomezania(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) kraina historyczna w Prusach, na prawym brzegu Wisły i Nogatu, zamieszkana przez Pomezanów; |
| Pommerellen Substantiv | Pomorze Gdańskie(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) historyczna dzielnica Polski nad dolną Wisłą, nad Bałtykiem; |
| pommern [Pommern(s); —] (Landschaft südlich der Ostsee) Adjektiv | pomorski(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) dotyczący Pomorza; pochodzący z Pomorza; |
