po înseamnă în Poloneză
| Germană | Poloneză |
|---|---|
| polnisch [polnischer; am polnischsten] Adjektiv | polskiadjective |
| Polnisch [polnischer; am polnischsten] Adjektiv | język polskiadjective |
| Breslau [Breslau(s); —] (polnisch: Wrocław) (Stadt in Polen) Substantiv | Wrocław(geografia, geograficzny) (administracja) miasto wojewódzkie nad Odrą, w południowo-zachodniej Polsce; |
| Polnisch | polnisch Substantiv | polski(językoznawstwo, językoznawczy) zachodniosłowiański język używany przez Polaków; |
| polnisch | Polnisch Adjektiv | polskiadjective |
| Polnische Heimatarmee Substantiv | Armia Krajowa(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) konspiracyjne siły zbrojne polskiego państwa podziemnego w okresie drugiej wojny światowej |
| polnischsprachig Adjektiv | polskojęzycznyadjective polskojęzycznyadjective polskojęzycznyadjective |
| das Polo [des Polos; —] Substantiv | polo(motoryzacja) model samochodu marki Volkswagen Polo; polo(sport, sportowy) gra drużynowa rozgrywana konno, w której za pomocą długich kijów dąży się do umieszczenia drewnianej kuli w bramce przeciwnej drużyny; |
| Polonäse | Polonaise Substantiv | polonez(choreografia, choreograficzny) tradycyjny, ludowy taniec polski w metrum 3/4; |
| polonisieren Verb | polonizować(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) narzucać polskość, przymuszać kogoś do zostania Polakiem, zmieniać coś na polskie |
| Polonisieren Substantiv | polonizacja(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) narzucanie lub przyswajanie kultury polskiej i języka polskiego; polonizacjanoun |
| Polonistik Substantiv | polonistyka(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) dyscyplina humanistyczna zajmująca się literaturą polską i językiem polskim |
| das Polonium [des Poloniums; —] Substantiv | polon(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny promieniotwórczy o symbolu Po i liczbie atomowej 84; |
| Poloshirt Substantiv | polonoun |
| Polski Owczarek Podhalanski Substantiv | polski owczarek podhalański(kynologia, kynologiczny) rasa psa należąca do grupy owczarków; |
| Polsterer | Tapezierer Substantiv | tapicer(zawód, zawodowy, zawodowo) (rzemiosło, rzemieślniczy) rzemieślnik zajmujący się wykonywaniem obić, pokrywaniem tkaninami mebli, kanap, foteli samochodowych itp. |
| Poltawa Substantiv | Połtawa(geografia, geograficzny) miasto w środkowo-wschodniej części Ukrainy, nad rzeką Worsklą, stolica obwodu i rejonu połtawskiego; |
| der Poltergeist [des Poltergeist(e)s; die Poltergeister] Substantiv | poltergeistnoun |
| poly- | poli-(ekologia, ekologiczny) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wąski, lecz względnie wysoki zakres tolerancji na dany czynnik poli-pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wielość, mnogość czegoś |
| polyamor Substantiv | poliamorystanoun |
| polyamor Adjektiv | poliamoryczny(socjologia, socjologiczny) dotyczący poliamorii |
| Polyamorie Substantiv | poliamoria(socjologia, socjologiczny) zaangażowanie w związek miłosny z więcej niż jedną osobą jednocześnie za zgodą i wiedzą wszystkich osób tworzących dany związek; |
| die Polyandrie [der Polyandrie; —] Substantiv | poliandrianoun |
| Polyarchie | |
| Polybasit Substantiv | polibazyt(mineralogia, mineralogiczny) rzadki minerał z gromady siarkosoli; |
| das Polyeder [des Polyeders; die Polyeder] Substantiv | wielościan(geometria) ograniczona bryła geometryczna, której powierzchnia jest złożona wyłącznie z wielokątów; |
| das Polyester [des Polyesters; die Polyester] Substantiv | poliester(chemia, chemiczny) syntetyczny polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe; |
| Polyethylen | Polyäthylen Substantiv | polietylen(chemia, chemiczny) termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etenu; |
| polygam Adjektiv | poligamiczny(socjologia, socjologiczny) (zoologia, zoologiczny) dotyczący poligamii |
| die Polygamie [der Polygamie; —] Substantiv | poligamia(socjologia, socjologiczny) związek małżeński z wieloma osobami |
| der Polygamist [des Polygamisten; die Polygamisten] Substantiv | poligamistanoun |
| die Polyglotte Substantiv | poliglotanoun |
| das Polygon [des Polygons; die Polygone] Substantiv | poligon(geodezja, geodezyjny) obszar ograniczony liniami prostymi poligon(przestarzałe, przestarzały) (geometria) wielobok rdest(botanika, botaniczny) Polygonum L., roślina o drobnych kwiatach z rodziny rdestowatych; |
