Ungersk-Latinsk ordbok »

cső betyder på latinska

UngerskaLatinska
dicsőséges melléknév

gloriosus [gloriosa -um, gloriosior -or -us, gloriosissimus -a -um]adjective

dicsőséges anya

mater gloriosa

dicsőséges élet

multa vita

dicsőségesebben melléknév

magnificentius(3rd)
adjective

dicsőségesen határozószó

gloriose [gloriosius, gloriosissime]adverb

magnifice [magnificentius, magnificentissime]adverb

ornateadverb

dicsőségnek tart

laudi duco

dicsőségosztó pálmaág

palma nobilis

dicsőségre tör

ad gloriam contendo

dicsőségre vágyik (tulajdonsága a dicsőség utáni vágy)

gloriae appetens

dicsőségvágy főnév

gloria [gloriae](1st) F
noun

dicsőségvágyból magasra törő

volitans cupiditate gloriae

dicsőségének tulajdonít

laudi do alicui

dicsőít ige

beatifico [beatificare, beatificavi, beatificatus](1st) TRANS
verb

celebro [celebrare, celebravi, celebratus](1st) TRANS
verb

cohonesto [cohonestare, cohonestavi, cohonestatus](1st) TRANS
verb

collaudo [collaudare, collaudavi, collaudatus](1st) TRANS
verb

concelebro [concelebrare, concelebravi, concelebratus](1st) TRANS
verb

concino [concinere, concinui, -](3rd)
verb

decoro [decorare, decoravi, decoratus](1st)
verb

glorifico [glorificare, glorificavi, glorificatus](1st) TRANS
verb

honoro [honorare, honoravi, honoratus](1st)
verb

illustro [illustrare, illustravi, illustratus](1st) TRANS
verb

macto [mactare, mactavi, mactatus](1st)
verb

praedico [praedicere, praedixi, praedictus](3rd) TRANS
verb

dicsőített melléknév

celebratus [celebrata, celebratum]adjective

honoratus [honorata -um, honoratior -or -us, honoratissimus -a -um]adjective

mactus [macta, mactum]adjective

praedicativus(3rd)
adjective

dicsőítés főnév

collaudatio [collaudationis](3rd) F
noun

exaltatio [exaltationis](3rd) F
noun

glorificatio [glorificationis](3rd) F
noun

praeconium [praeconi(i)](2nd) N
noun

praedicatio [praedicationis](3rd) F
noun

dicsőítésre méltó

gloriandus(3rd)

praedicabilis [~e](2nd)

dicsőítő melléknév

benedicens [~tis](2nd)
adjective

concelebratus(3rd)
adjective

dicsőítő (személy) főnév

praeco [praeconis](3rd) M
noun

2345