Ungarisch | Latein |
---|---|
tanú | testes [~ium]M testis [~is]F |
tanú főnév | T. (testis)noun |
tanú (személy) | |
tanú (személy) főnév | auctor [auctoris](3rd) C cognitor [cognitoris](3rd) M testator [testatoris](3rd) M |
tanú (szerződésnél) (személy) főnév | astipulator [astipulatoris](3rd) M |
tanú (végrendeletet aláíró, lepecsételő) főnév | obsignator [obsignatoris](3rd) M |
tanú nem ítélkezhet | |
tanú általi bizonyítás | |
tanúbizonyságot hoz fel | |
tanúbizonyságul hív ige | obtestor [obtestari, obtestatus sum](1st) DEP |
tanúbizonyítás főnév | |
tanúja valaminek (dat, gen) | conscius(3rd) |
tanújel főnév | documentum [documenti](2nd) N |
tanúk nélkül határozószó | secretoadverb |
tanúkat állít | |
tanúkihallgatás az ügy egész emlékezete tájékából | |
tanúknak hívja az Isteneket | |
tanúként pecséttel ellát ige | obsigno [obsignare, obsignavi, obsignatus](1st) |
tanúnak felszólít ige | antestor [antestari, antestatus sum](1st) DEP |
tanúnak hív ige | antestor [antestari, antestatus sum](1st) DEP cieo [ciere, civi, citus](2nd) TRANS cio [cire, civi(ii), citus]verb |
tanúnak hív (vmely néven acc) ige | invoco [invocare, invocavi, invocatus](1st) |
tanúnak visz magával | |
tanúskodik ige | auctor estverb testimonium datverb testimonium dicoverb |
tanúskodás főnév | testimonium [testimoni(i)](2nd) N |
tanúskodásra kötelez valakit | |
tanúság főnév | testimonium [testimoni(i)](2nd) N |
tanúságot tesz ige | testificor [testificari, testificatus sum](1st) DEP |
tanúságtétel főnév | testificatio [~onis]noun testimonium [testimoni(i)](2nd) N |
tanúságtételre alkalmatlan melléknév | intestabilis [intestabilis, intestabile]adjective |