schi betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| der Schied [des Schieds; die Schiede] Substantiv | zatwórnoun |
| scheiden [schied; hat/ist geschieden] Verb | oddzielaćverb oddzielaćverb rozwodzićverb |
| der Schiedsmann [des Schiedsmann(e)s; die Schiedsleute|Schiedsmänner] Substantiv | arbiter(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rozjemca, sędzia polubowny powołany aby rozstrzygnąć spór |
| der Schiedsrichter [des Schiedsrichters; die Schiedsrichter] Substantiv | arbiter(sport, sportowy) sędzia sportowy jurornoun rozjemcanoun sędzia sportowynoun |
| schief [schiefer; am schiefsten] Adjektiv | koślawyadjective |
| der Schiefer [des Schiefers; die Schiefer] Substantiv | łupek(budownictwo) materiał budowlany, głównie na pokrycie dachu, z łupka (1.1) łupek(geologia, geologiczny) skała osadowa lub metamorficzna wykazująca dobrą łupkowatość; zadranoun |
| schiefgehen [ging schief; ist schiefgegangen] Verb | błądzićverb |
| der Schiefhals [des Schiefhalses; die Schiefhälse] Substantiv | kręcz(medycyna, medyczny) bolesny przykurcz mięśni szyjnych powodujący odchylenie głowy i szyi w stronę barku; |
| schiefmund | schiefmündig Adjektiv | krzywoustyadjective |
| Schielen [schielte; hat geschielt] Verb | zmrużaćverb |
| Schielen | Strabismus Substantiv | zez(medycyna, medyczny) nierównoległe ustawienie gałek ocznych względem siebie, powodujące nieprawidłowe widzenie; |
| schielend | schieläugig Adjektiv | zezowatyadjective |
| scheinen [schien; hat geschienen] Verb | wydawaćverb |
| das Schienbein [des Schienbein(e)s; die Schienbeine] Substantiv | goleń(anatomia, anatomiczny) część nogi człowieka (lub tylnej kończyny zwierzęcia) znajdująca się między kolanem a stopą; kość piszczelowanoun |
| der Schienenbus [des Schienenbusses; die Schienenbusse] Substantiv | szynobus(kolejnictwo) (potocznie, potoczny) lekki pociąg o napędzie spalinowym obsługujący trasy, gdzie liczba podróżnych jest niewielka; |
| schier [schierer; am schiersten] Adjektiv | b/kadjective |
| Schieß | Schützen Adjektiv | strzeleckiadjective |
| das schießen [des Schießens; die Schießen] Verb | strzelać(fotografia) wykonywać zdjęcie strzelaćverb wybijać(sport, sportowy) nadawać kierunek piłce, bili lub krążkowi celem umieszczenia w danym polu czy punkcie |
| das Schießen [des Schießens; die Schießen] Substantiv | strzelanienoun |
| die Schießerei [der Schießerei; die Schießereien] Substantiv | palba(przestarzałe, przestarzały) strzelanina strzelaninanoun |
| der Schießplatz [des Schießplatzes; die Schießplätze] Substantiv | strzelnica(wojskowość, wojskowy) miejsce ćwiczeń w strzelaniu do celu |
| Schießplatz | Truppenübungsplatz Substantiv | poligon(wojskowość, wojskowy) wydzielony obszar służący do ćwiczeń wojskowych |
| das Schießpulver [des Schießpulvers; die Schießpulver] (Kurzform: Pulver) Substantiv | proch strzelniczynoun |
| Schifahren Substantiv | narty(sport, sportowy) (potocznie, potoczny) jazda na nartach |
| das Schiff [des Schiff(e)s; die Schiffe] Substantiv | nawa(architektura, architektoniczny) główna, wydzielona dla wiernych część kościoła pomiędzy kruchtą, przy wejściu, a prezbiterium; statek(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) duży obiekt do przewozu towarów lub ludzi drogą wodną stateknoun |
| schiffbar [schiffbarer; am schiffbarsten] Adjektiv | żeglowny(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) zdatny do żeglugi; taki, przez który można przepłynąć statkiem |
| der Schiffbau [des Schiffbau(e)s; —] Substantiv | okrętnictwonoun |
