ruf betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| der Ruf [des Ruf(e)s; die Rufe] Substantiv | opinianoun sława(podniośle) opinia o kimś |
| Ruf | Appell | Aufruf Substantiv | wezwanienoun |
| Ruf | Renommee Substantiv | renomanoun |
| rufen [rief; hat gerufen] Verb | pohukiwaćverb wołaćverb |
| rufen | schreien Verb | wołaćverb |
| der Rufmord [des Rufmord(e)s; die Rufmorde] Substantiv | kalumnianoun |
| der Rufmord [des Rufmord(e)s; die Rufmorde] Phrase | pomówieniephrase zniesławieniephrase |
| Rufus Substantiv | Rufus(rzadki, rzadko używany) imię męskie; |
| abberufen [berief ab; hat abberufen] Verb | odwoływaćverb |
| die Abberufung [der Abberufung; die Abberufungen] Substantiv | odwołanienoun |
| abrufen [rief ab; hat abgerufen] Verb | pobieraćverb |
| unwiderruflich [unwiderruflicher; am unwiderruflichsten] Adjektiv | nieodwołalnyadjective |
| anrufen [rief an; hat angerufen] (Akkusativ) Verb | dzwonić(potocznie, potoczny) (telekomunikacja) telefonować, próbować nawiązać połączenie telefoniczne wezwaćverb |
| der Anruf [des Anruf(e)s; die Anrufe] Substantiv | brzęczenienoun |
| der Anrufbeantworter [des Anrufbeantworters; die Anrufbeantworter] Substantiv | automatyczna sekretarka(telekomunikacja) oprogramowanie lub urządzenie odbierające połączenia telefoniczne i nagrywające ich treści sekretarkanoun |
| Aufnahme | Einberufung | Rekrutierung Substantiv | nabórnoun |
| aufrufen | ausrufen Verb | wywoływaćverb |
| aufrufend Adjektiv | wołaczowy(gramatyka) związany z wołaczem, dotyczący wołacza |
| ausrufen [rief aus; hat ausgerufen] Verb | zgłaszaćverb |
| der Ausruf [des Ausruf(e)s; die Ausrufe] Substantiv | okrzyknoun |
| ausrufen | schreien Verb | wykrzykiwaćverb |
| das Ausrufezeichen [des Ausrufezeichens; die Ausrufezeichen] Substantiv | |
| Ausrufungszeichen | Ausrufezeichen Substantiv | wykrzyknik(językoznawstwo, językoznawczy) znak interpunkcyjny służący do wzmacniania ekspresji wypowiedzi, zapisywany za pomocą kropki i umieszczonej nad nią pionowej kreski: !; |
| der Beruf [des Beruf(e)s; die Berufe] Substantiv | powołanienoun zawódnoun |
| der Beruf [des Beruf(e)s; die Berufe] Adjektiv | powołaniowyadjective |
| berufen [berief; hat berufen] (auf mit Akkusativ) Verb | opierać sięverb |
| beruflich Adjektiv | zawodowyadjective |
| die Berufsbezeichnung [der Berufsbezeichnung; die Berufsbezeichnungen] Substantiv | walornoun |
| der Korrespondent [des Korrespondenten; die Korrespondenten] (Berufsbezeichnung) Substantiv | korespondentnoun |
| Berufsgrundschule Substantiv | zasadnicza szkoła zawodowa(edukacja, edukacyjny) szkoła przyuczająca do zawodu, bez tytułu specjalizacji zawodowej |
| berufsmäßig Adjektiv | fachowyadjective |
| berufsmäßig | professionell Adjektiv | zawodowyadjective |
| Berufsschule | Fachschule Substantiv | zawodówka(potocznie, potoczny) szkoła zawodowa |
| die Berufung [der Berufung; die Berufungen] Substantiv | apelacja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) odwołanie się od decyzji sądu do wyższej instancji |
