Tyska | Polska |
---|---|
lehren [lehrte; hat gelehrt] Verb | nauczaćverb |
Lehren [lehrte; hat gelehrt] Substantiv | nauczanie(rzeczownik odczasownikowy) od nauczać |
die Lehre [der Lehre; die Lehren] Substantiv | miernik(metrologia, metrologiczny) przyrząd pozwalający określić wartość mierzonej wielkości, zjawiska, cechy; |
lehren | beibringen Verb | uczyćverb |
Lehren | Unterrichten Substantiv | uczenienoun |
belehren [belehrte; hat belehrt] Verb | pouczaćverb pouczyćverb |
belehrend | lehrerhaft Adjektiv | pouczający(pejoratywnie, pejoratywny) chcący na siłę być wzorem |
die Nachtigall singen lehren wollen | nie ucz księdza pacierzanie pouczaj kogoś, kto jest w jakiejś dziedzinie specjalistą nie ucz ojca dzieci robićnie pouczaj kogoś, kto jest w jakiejś dziedzinie specjalistą |
die Fühlerlehre [der Fühlerlehre; die Fühlerlehren] Substantiv | szczelinomierz(metrologia, metrologiczny) przyrząd do pomiaru szerokości szczelin; |