lappe betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| der Lappe [des Lappen; die Lappen] Substantiv | Lapończyknoun |
| der Lappen [des Lappens; die Lappen] Substantiv | grypsera(potocznie, potoczny) gwara więzienna; płatnoun szmatanoun szmatkanoun ścierkanoun |
| die Lappentaucher Substantiv | perkoz(ornitologia, ornitologiczny) ptak śródlądowy zmieniający upierzenie stosownie do pory roku; |
| die Absperrklappe Substantiv | zawór motylkowy(technologia, technika, techniczny) rodzaj zaworu |
| aufklappen [klappte auf; hat aufgeklappt] Verb | otworzyćverb rozkładaćverb rozłożyćverb |
| die Klappe halten | |
| Einlappenkasuar Substantiv | kazuar jednokoralowy(ornitologia, ornitologiczny) Casuarius unappendiculatus, kazuar z jednym fałdem na środku szyi; |
| faseln | labern | schwafeln | schwatzen | plappern | quasseln Verb | chlapać jęzorem(potocznie, potoczny) mówić coś bez sensu / niepotrzebnie / niedorzecznie, bez zastanowienia o ewentualne skutki |
| Filmklappe Substantiv | klaps(filmologia, filmoznawstwo, filmologiczny, filmoznawczy, filmowy) urządzenie wykorzystywane między ujęciami; |
| klappern [klapperte; hat/ist geklappert] Verb | kołatać(książkowy) uderzać za pomocą kołatki w drzwi kołataćverb |
| gelingen | klappen Verb | udawaćverb |
| das Geplapper [des Geplappers; —] Verb | gadać(potocznie, potoczny) mówić, (lekceważąco, lekceważący) rozmawiać klepaćverb |
| das Geplapper [des Geplappers; —] Substantiv | paplanina(potocznie, potoczny) rozwlekłe mówienie o nieważnych rzeczach, często bez wewnętrznego ładu, często bez związku z reakcją otoczenia terkot(lekceważąco, lekceważący) monotonne szybkie mówienie |
| plappern [plapperte; hat geplappert] Verb | paplać(potocznie, potoczny) mówić dużo i bez sensu lub o mało istotnych sprawach |
| Großer Klappertopf Substantiv | szelężnik większy(botanika, botaniczny) Rhinanthus serotinus, gatunek roślin z rodziny zarazowatych; |
| die Heckklappe [der Heckklappe; die Heckklappen] Adjektiv | tailgate(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) dotyczący stosowania glissand w grze na puzonie |
| hinhauen | klappen Verb | wypalać(potocznie, potoczny) być pomyślnie realizowanym |
| Hirnlappen Substantiv | płat(anatomia, anatomiczny) płaska wyodrębniona część narządu wewnętrznego |
| die Klappe [der Klappe; die Klappen] Substantiv | gęba(potocznie, potoczny) (anatomia, anatomiczny) usta jadaczkanoun japanoun klapanoun klapkanoun koparanoun paszczanoun pokrywanoun pokrywkanoun wieczkonoun zastawka(anatomia, anatomiczny) błoniasty fałd zapobiegający cofaniu się płynu |
| Klappe halten Verb | zamknąć(potocznie, potoczny) (pospolicie) przestać mówić, być cicho, uciszyć się |
| Klappergrasmücke Substantiv | piegża(ornitologia, ornitologiczny) Sylvia curruca, niewielki ptak eurazjatycki wijący gniazda wewnątrz ciernistych krzewów lub żywopłotów; |
