Niemiecki | Polski |
---|---|
der Lappe [des Lappen; die Lappen] Substantiv | Lapończyknoun |
der Lappen [des Lappens; die Lappen] Substantiv | grypsera(potocznie, potoczny) gwara więzienna; płatnoun szmatanoun szmatkanoun ścierkanoun |
die Lappentaucher Substantiv | perkoz(ornitologia, ornitologiczny) ptak śródlądowy zmieniający upierzenie stosownie do pory roku; |
die Absperrklappe Substantiv | zawór motylkowy(technologia, technika, techniczny) rodzaj zaworu |
aufklappen [klappte auf; hat aufgeklappt] Verb | otworzyćverb rozkładaćverb rozłożyćverb |
die Klappe halten | |
Einlappenkasuar Substantiv | kazuar jednokoralowy(ornitologia, ornitologiczny) Casuarius unappendiculatus, kazuar z jednym fałdem na środku szyi; |
faseln | labern | schwafeln | schwatzen | plappern | quasseln Verb | chlapać jęzorem(potocznie, potoczny) mówić coś bez sensu / niepotrzebnie / niedorzecznie, bez zastanowienia o ewentualne skutki |
Filmklappe Substantiv | klaps(filmologia, filmoznawstwo, filmologiczny, filmoznawczy, filmowy) urządzenie wykorzystywane między ujęciami; |
klappern [klapperte; hat/ist geklappert] Verb | kołatać(książkowy) uderzać za pomocą kołatki w drzwi kołataćverb |
gelingen | klappen Verb | udawaćverb |
das Geplapper [des Geplappers; —] Verb | gadać(potocznie, potoczny) mówić, (lekceważąco, lekceważący) rozmawiać klepaćverb |
das Geplapper [des Geplappers; —] Substantiv | paplanina(potocznie, potoczny) rozwlekłe mówienie o nieważnych rzeczach, często bez wewnętrznego ładu, często bez związku z reakcją otoczenia terkot(lekceważąco, lekceważący) monotonne szybkie mówienie |
plappern [plapperte; hat geplappert] Verb | paplać(potocznie, potoczny) mówić dużo i bez sensu lub o mało istotnych sprawach |
Großer Klappertopf Substantiv | szelężnik większy(botanika, botaniczny) Rhinanthus serotinus, gatunek roślin z rodziny zarazowatych; |
die Heckklappe [der Heckklappe; die Heckklappen] Adjektiv | tailgate(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) dotyczący stosowania glissand w grze na puzonie |
hinhauen | klappen Verb | wypalać(potocznie, potoczny) być pomyślnie realizowanym |
Hirnlappen Substantiv | płat(anatomia, anatomiczny) płaska wyodrębniona część narządu wewnętrznego |
die Klappe [der Klappe; die Klappen] Substantiv | gęba(potocznie, potoczny) (anatomia, anatomiczny) usta jadaczkanoun japanoun klapanoun klapkanoun koparanoun paszczanoun pokrywanoun pokrywkanoun wieczkonoun zastawka(anatomia, anatomiczny) błoniasty fałd zapobiegający cofaniu się płynu |
Klappe halten Verb | zamknąć(potocznie, potoczny) (pospolicie) przestać mówić, być cicho, uciszyć się |
Klappergrasmücke Substantiv | piegża(ornitologia, ornitologiczny) Sylvia curruca, niewielki ptak eurazjatycki wijący gniazda wewnątrz ciernistych krzewów lub żywopłotów; |