Tysk-Polsk ordbok »

halle betyder på polska

TyskaPolska
die Halle [der Halle; die Hallen] Substantiv

hala(architektura, architektoniczny) bardzo duże pomieszczenie o rozległej powierzchni;
noun

Halle(geografia, geograficzny) miasto w środkowej części Niemiec, w Saksonii-Anhalcie, położone nad Soławą;
noun

halleluja | Halleluja Interjection

alleluja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w liturgii judaistycznej i chrześcijańskiej: okrzyk radości i triumfu zaczynający lub kończący psalmy i pieśni, szczególnie wielkanocne; wezwanie do złożenia hołdu Bogu; ; (zobacz) też aleluja w Encyklopedii staropolskiej
interjection

die Bahnhofshalle [der Bahnhofshalle; die Bahnhofshallen] Phrase

hala dworcowaphrase

Bierkneipe | Bierlokal | Bierstube | Stehbierhalle Substantiv

piwiarnianoun
lokal, w którym sprzedaje się piwo

die Eingangshalle [der Eingangshalle; die Eingangshallen] Substantiv

westybul(architektura, architektoniczny) pomieszczenie poprzedzające główną klatkę schodową
noun

westybul(architektura, architektoniczny) reprezentacyjny przedsionek
noun

erschallen [erschallte, erscholl; ist erschallt, erschollen] Verb

rozbrzmiećverb

Fabrikshalle Substantiv

pracownia(sztuka) pomieszczenie, w którym pracuje artysta: malarz, rzeźbiarz, pisarz itp.
noun

der Infraschall [des Infraschall(e)s; —] Substantiv

infradźwięk(fizyka, fizyczny) fala dźwiękowa o częstotliwości zbyt niskiej by być słyszalną dla człowieka (zależnie od definicji poniżej 16 albo 20 Hz);
noun

Kirchenhalle Substantiv

babiniec(dawniej, dawny) także obecnie (Kraków, Bukowina) (architektura, architektoniczny) przedsionek kościoła lub wydzielona część synagogi, przeznaczone dla kobiet;
noun

schrumpfen | aussetzen | schwinden | verblassen | verhallen Verb

zanikaćverb
stawać się niepostrzegalnym

der Seneschall [des Seneschalls; die Seneschalle] Substantiv

seneszalnoun

die Trinkhalle [der Trinkhalle; die Trinkhallen] Substantiv

pijalnia wódnoun
miejsce lub budynek uzdrowiskowy, w którym pija się wodę mineralną lub leczniczą

widerhallen [hallte wider; hat widergehallt] Verb

obijaćverb
o dźwięku odbić się od jakiejś przeszkody