Tyska | Polska |
---|---|
Eisen [eiste; hat geeist] Substantiv | żelazo(chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) metaliczny pierwiastek chemiczny o symbolu Fe i liczbie atomowej 26; żelazo(potocznie, potoczny) pospolity, srebrzystoszary i twardy metal z wysoką zawartością żelaza (1.2) |
Eisenach | |
Eisenarbeit Substantiv | ślusarka(potocznie, potoczny) zawód ślusarza, ślusarstwo |
Eisenbahn-Draisine Substantiv | drezyna(kolejnictwo) mały pojazd kolejowy, wykorzystywany głównie przy pracach torowych; |
Eisenbahn | Bahn Substantiv | kolejnoun |
der Eisenbahner [des Eisenbahners; die Eisenbahner] Substantiv | kolejarznoun |
Eisenbahnviadukt | |
das Eisenerz [des Eisenerzes; die Eisenerze] Substantiv | ruda żelazanoun |
Eisenerzer Alpen Substantiv | Alpy Kruszcowe(geografia, geograficzny) podgrupa Alp Ennstalskich w austriackiej Styrii; |
Eisengießer Substantiv | zakonodawca(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) założyciel wspólnoty zakonnej |
der Eisenhut [des Eisenhut(e)s; die Eisenhüte] Substantiv | tojad(botanika, botaniczny) rodzaj roślin wieloletnich z rodziny jaskrowatych; |
Eisenhölzer Substantiv | żelazownik(botanika, botaniczny) wiecznie zielone drzewo występujące w Australii, Nowej Zelandii i Polinezji |
das Eisenkraut [des Eisenkraut(e)s; die Eisenkräuter] Substantiv | werbena(botanika, botaniczny) roślina z rodzaju (1.1) |
das Eisenoxid Substantiv | tlenek żelazanoun |
Eisente Substantiv | lodówka(ornitologia, ornitologiczny) Clangula hyemalis, gatunek morskiej kaczki; |
die Eisenzeit [der Eisenzeit; —] Substantiv | epoka żelaza(archeologia, archeologiczny) epoka dziejów następująca po epoce brązu; |
abreisen [reiste ab; ist abgereist] Verb | wyjeżdżaćverb |
abweisen [wies ab; hat abgewiesen] Verb | rozwiązywaćverb układaćverb wywracaćverb |
abweisen | verwerfen | ablehnen Verb | oddalać(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) nie uwzględniać czyich pretensji, żądań |
abweisend Adjektiv | repulsywnyadjective |
abweisend | unfreundlich Adjektiv | nieprzychylnyadjective |
Alters- | greisenhaft Adjektiv | starczyadjective |
die Ameise [der Ameise; die Ameisen] Substantiv | mrówka(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) owad z rodzaju mrówkowatych, Formicidae |
der Ameisenbeutler Substantiv | mrówkożer(zoologia, zoologiczny) Myrmecobius Waterhouse, niewielki torbacz występujący w Australii; |
der Ameisenbär [des Ameisenbären; die Ameisenbären] Substantiv | mrówkojad(zoologia, zoologiczny) południowoamerykański ssak żywiący się mrówkami i termitami; |
der Ameisenhaufen [des Ameisenhaufens; die Ameisenhaufen] Substantiv | mrowienoun mrowisko(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) gniazdo budowane przez owady z rodziny mrówkowatych; mrowisko(przenośnie, przenośnia) zgromadzenie ludzi, zbiorowisko |
Ameisenigel | Schnabeligel Substantiv | kolczatka(systematyka) (zoologia, zoologiczny) Tachyglossus, żywiący się mrówkami ssak pokryty kolcami; |
Ameisenkunde Substantiv | myrmekologia(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) dział entomologii, nauka o mrówkach; |
Ameisenlöwe | Ameisenjunfer Substantiv | mrówkolew(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) Myrmeleon, owad, którego larwy budują piaskowe pułapki na mrówki (którymi się żywią); |
die Ameisensäure [der Ameisensäure] Substantiv | kwas mrówkowy(chemia, chemiczny) związek organiczny, najprostszy kwas karboksylowy, silnie żrący i redukujący; |
anpreisen [pries an; hat angepriesen] Verb | polecićverb zachwalaćverb zachwalićverb |
anreisen [reiste an; ist angereist] Verb | nadjechaćverb nadjeżdżaćverb |