ausruf betyder på polska

Tyska	Polska
der Ausruf [des Ausruf(e)s; die Ausrufe] Substantiv	okrzyknoun głośny dźwięk wydany przez człowieka, wyrażający silne emocje lub mające zwrócić uwagę innych
ausrufen [rief aus; hat ausgerufen] Verb	zgłaszaćverb zadeklarować w deklaracji celnej lub podatkowej
ausrufen \| schreien Verb	wykrzykiwaćverb wydawać okrzyki
das Ausrufezeichen [des Ausrufezeichens; die Ausrufezeichen] Substantiv	znak wykrzyknienianoun
Ausrufungszeichen \| Ausrufezeichen Substantiv	wykrzyknik(językoznawstwo, językoznawczy) znak interpunkcyjny służący do wzmacniania ekspresji wypowiedzi, zapisywany za pomocą kropki i umieszczonej nad nią pionowej kreski: !; noun
aufrufen \| ausrufen Verb	wywoływaćverb skłaniać do wyjścia poprzez wołanie
Interjektion \| Ausrufewort Substantiv	wykrzyknik(gramatyka) nieodmienne słowo lub wyrażenie służące do wyrażenia stanu emocjonalnego, nakazu lub do imitacji odgłosu z otaczającego świata; noun

Sökhistorik