stam betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| stam [~men ~mar] substantiv | pieńnoun plemięnoun szczep(antropologia, antropologiczny) grupa etniczna osób nie wywodzących swego pochodzenia od wspólnego przodka; |
| stam- | tribalabstrakcyjny lub symboliczny wzór tatuażu stylizowany na etniczny |
| stamcell [~en ~er] substantiv | komórka macierzysta(biologia, biologiczny) komórka względnie niewyspecjalizowana, z której podczas pojedynczego podziału powstają: identyczna komórka potomna i nieco bardziej zróżnicowana komórka potomna |
| stamkund [~en ~er] substantiv | patron(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) święty opiekun kraju, miasta, profesji, osób; |
| stamma [~de ~t] verb | bełkotverb jąkać(rzadki, rzadko używany) mówić w sposób nieskładny, mało zrozumiały jąkaćverb jąkać sięverb stękaćverb wywodzić sięverb |
| stammare [~n; pl. ~, best. pl. stammarna] substantiv | jąkała(potocznie, potoczny) kobieta, która się jąka jąkała(potocznie, potoczny) ktoś, kto się jąka |
| stamning [~en ~ar] substantiv | jąkanienoun |
| stamord | źródłosłów(językoznawstwo, językoznawczy) słowo wyjściowe w etymologii |
| stamp [~en, ~ar] substantiv | lombardnoun sztancanoun tupnięcienoun |
| stampa [~de ~t] verb | deptać(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) ugniatać kapustę lub winogrona we wstępnej obróbce kołysać sięverb tupaćverb |
| avstamp [~et; pl. ~] substantiv | punkt wyjścianoun |
| Gamla testamentet | Stary Testament(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) część Biblii, w skład której wchodzą księgi przejęte z judaizmu, napisane przed naszą erą; |
| gammaltestamentlig [~t ~a] adjektiv | starotestamentowy(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany ze Starym Testamentem, dotyczący Starego Testamentu |
| härstamma [~de ~t] verb | pochodzićverb |
| jordstam [~men ~mar] substantiv | kłącze(botanika, botaniczny) pęd podziemny niektórych roślin, pełniący funkcję organu spichrzowego i przetrwalnikowego; |
| Nya Testamentet | Nowy Testament(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (biblijny) część Biblii złożona z 27 ksiąg opisujących wydarzenia z życia Jezusa i pierwotnego Kościoła; |
| nytestamentlig [~t ~a] adjektiv | nowotestamentowyadjective |
| ordstam [~men ~mar] substantiv | rdzeń(językoznawstwo, językoznawczy) główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów; |
| potatisstamp | tłuczek do ziemniaków(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) narzędzie do ręcznego rozgniatania ziemniaków po ugotowaniu |
| testament | testament(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) dokument, w którym człowiek określa, co po jego śmierci należy zrobić z jego majątkiem; |
| testamente [~t ~n] substantiv | testament(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) dokument, w którym człowiek określa, co po jego śmierci należy zrobić z jego majątkiem; |
| testamentera [~de ~t] verb | zostawiaćverb |
