namn betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| namn [~et; pl. ~] substantiv | imięnoun imięnoun mianonoun nazwanoun opinianoun |
| namne [~n namnar] substantiv | imienniczkanoun imienniknoun |
| namnforskning | nazewnictwo(językoznawstwo, językoznawczy) ogół nazw własnych, tj. osobowych i miejscowych oraz dział językoznawstwa zajmujący się nimi |
| namnkunnig [~t ~a] adjektiv | sławnyadjective |
| namnlös [~t ~a] adjektiv | bezimiennyadjective |
| namnsdag [~en ~ar] substantiv | imieninynoun |
| namnskylt [~en ~ar] substantiv | tabliczka znamionowa(technologia, technika, techniczny) tabliczka na obudowie urządzenia, podająca podstawowe parametry eksploatacji; |
| namnteckning [~en ~ar] substantiv | podpisnoun |
| anamnes [~en ~er] substantiv | anamneza(medycyna, medyczny) wywiad lekarski na temat m.in. historii choroby, |
| användarnamn [~et; pl. ~] substantiv | nicknoun |
| dödnamn | deadnameimię nadane osobie, która okazała się być transpłciowa lub niebinarna, po jej narodzinach, a którego ta osoba przestała używać |
| efternamn [~et; pl. ~] substantiv | nazwiskonoun |
| egennamn [~et; pl. ~] substantiv | nazwa własna(zobacz) rzeczownik własny rzeczownik własny(gramatyka) rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego |
| fadersnamn [~et; pl. ~] substantiv | patronimiczny(językoznawstwo, językoznawczy) utworzony od imienia ojca |
| familjenamn [~et; pl. ~] substantiv | nazwiskonoun |
| flicknamn [~et; pl. ~] substantiv | nazwisko panieńskienoun |
| förnamn [~et; pl. ~] substantiv | imięnoun imięnoun |
| i Faderns och Sonens och Den Heliga Andens namn | w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańskie wezwanie rozpoczynające modlitwę |
| i namn | w imięze względu na jakąś wartość |
| i namn av | w imięze względu na jakąś wartość |
| kodnamn [~et; pl. ~] substantiv | kryptonimnoun |
| liknamnig | homonimiczny(językoznawstwo, językoznawczy) tak samo brzmiący, ale mający inny rodowód i znaczenie |
| lystra till namnet | wabićo zwierzętach: nazywać się |
| myckenhetsnamn | rzeczownik zbiorowy(gramatyka) rzeczownik, który określa zbiór przedmiotów jednostkowych |
| ortnamnsforskning [~en] substantiv | toponimia(językoznawstwo, językoznawczy) nauka zajmująca się badaniem znaczenia i pochodzenia nazw geograficznych, dział onomastyki; toponomastyka(językoznawstwo, językoznawczy) nauka o nazwach miejscowych, zamieszkałych i niezamieszkałych |
| smeknamn [~et; pl. ~] substantiv | przezwiskonoun przydomeknoun |
