gräns betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| gräns [~en ~er] substantiv | granica(administracja) umowna linia oddzielająca państwa, regiony itp.; granicznynoun oblewaćnoun okrążaćnoun ramkanoun |
| gränsa [~de ~t] verb | graniczyćverb zakrawaćverb |
| gränsa till | kres(matematyka, matematyczny) największe z górnych lub najmniejsze z dolnych ograniczeń danego zbioru; |
| gränsland [~et -länder] substantiv | pograniczenoun |
| gränslöst | |
| gränsmark [~en ~er] substantiv | kresy(historia, historyczny, historycznie) pogranicze, zwłaszcza dawne polskie pogranicze wschodnie |
| gränssnitt [~et; pl. ~] substantiv | interfejs(technologia, technika, techniczny) charakterystyczny zestaw poleceń rozpoznawanych przez automat interfejs(technologia, technika, techniczny) charakterystyczny zestaw suwaków, pokręteł i przycisków, umieszczonych na tablicy rozdzielczej przyrządu interfejs(technologia, technika, techniczny) sposób połączenia różnych urządzeń lub modułów programowych, umożliwiający przeniesienie energii lub informacji; |
| gränsvakt [~en ~er] substantiv | straż graniczna(wojskowość, wojskowy) formacja mundurowa administracji państwowej powołana do ochrony granic; straż graniczna(wojskowość, wojskowy) jednostka lub grupa funkcjonariuszy formacji (1.1) |
| gränsövergång [~en ~ar] substantiv | przejście graniczne(administracja) miejsce służące do przekraczania granicy państwa; |
| angränsande adjektiv | przyległyadjective sąsiedniadjective |
| användargränssnitt [~et; pl. ~] substantiv | interfejs użytkownika(informatyka, informatyczny) część oprogramowania odpowiadająca za interakcję między aplikacją i użytkownikiem; |
| avgränsa [~de ~t] verb | odgradzaćverb |
| avgränsning [~en ~ar] substantiv | demarkacjanoun |
| begränsa [~de ~t] verb | ograniczaćverb przepustnica(technologia, technika, techniczny) (motoryzacja) w silniku tłokowym: urządzenie regulujące dopływ powietrza, mieszanki paliwowej, pary wodnej do cylindrów |
| begränsad | jednostronnyo wąskim zakresie; uwzględniający interes lub opinię tylko jednej ze stron ograniczonyo człowieku, jego umyśle: taki, który ma wąskie horyzonty myślowe lub jest mało inteligentny, ma ciasny umysł ograniczonytaki, który ma jasno określone granice, mieszczący się w określonym zakresie (najczęściej niewielkim) skończony(matematyka, matematyczny) nieosiągający plus/minus nieskończoności skończony(matematyka, matematyczny) o liczbie elementów wyrażonej liczbą naturalną; |
| begränsning [~en ~ar] substantiv | limitnoun obostrzenienoun ograniczanie(rzeczownik odczasownikowy) od ograniczać ograniczenienoun |
| grensle gränsle | okrakiemobejmując coś rozstawionymi nogami |
| hastighetsbegränsning [~en ~ar] substantiv | |
| obegränsad [obegränsat ~e] adjektiv | nieograniczonyadjective |
