Svensk-Polsk ordbok »

folk betyder på polska

SvenskaPolska
folkvett [~et] substantiv

dobre manierynoun
umiejętność porządnego, kulturalnego zachowywania się; dobre wychowanie

ogładanoun
zdolność właściwego zachowania się

wychowanienoun
kultura, ogłada, zdolność do właściwego zachowania

folkvisa [~n -visor] substantiv

piosenka ludowanoun

amishfolket

amisz(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) członek chrześcijańskiej wspólnoty protestanckiej w USA, wywodzącej się ze Szwajcarii;

avfolkning [~en] substantiv

depopulacjanoun
wyludnienie, zmniejszenie stanu zaludnienia

wyludnienienoun
depopulacja, spadek liczby ludności

befolkning [~en ~ar] substantiv

ludnośćnoun
ogół ludzi zamieszkujących dane terytorium

befolkningspyramid [~en ~er] substantiv

piramida demograficznanoun
schemat przedstawiający zróżnicowanie płci i wieku mieszkańców danego obszaru (państwa, miasta itd.)

befolkningstäthet [~en] substantiv

gęstość zaludnienia(statystyka, statystyczny) miara przyporządkowująca populację do powierzchni, podawana zazwyczaj w liczbie osób na km²;
noun

Demokratiska folkrepubliken Algeriet

Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oficjalna nazwa Algierii

Demokratiska Folkrepubliken Korea

Korea Północna(geografia, geograficzny) państwo w Azji;

Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna(geografia, geograficzny) oficjalna nazwa Korei Północnej;

Demokratiska folkrepubliken Laos

Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oficjalna nazwa Laosu jako państwa

enkel folk

pospólstwoludzie prości, biedni, bez przywilejów

Norfolkön

Norfolk(geografia, geograficzny) wyspa w Oceanii;

obefolkad [obefolkat ~e] adjektiv

bezludnyadjective
taki, gdzie nie ma ludzi; niezamieszkały przez ludzi, niebędący zaludnionym

överbefolkning [~en ~ar] substantiv

przeludnienienoun
sytuacja, w której liczba ludności przekracza znacząco pojemność środowiska

småfolk [~et; pl. ~] substantiv

pospólstwonoun
ludzie prości, biedni, bez przywilejów

tjänstefolk [~et; pl. ~] substantiv

czeladź(historia, historyczny, historycznie) dawna służba u magnatów i szlachty używana do posług w domu, jako straż w zamku, grodzie itp., a także towarzysząca swoim panom w wyprawach wojennych;
noun

12