folk betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| folk [~et; pl. ~] substantiv | folk(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) gatunek muzyki popularnej wywodzący się z muzyki ludowej; folkowy(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) związany z folkiem, dotyczący folku ludnoun ludnoun naródnoun |
| folkdans [~en ~er] substantiv | taniec ludowynoun |
| folketymologi [~n ~er] substantiv | etymologia ludowa(językoznawstwo, językoznawczy) analiza pochodzenia wyrazów oparta na skojarzeniach zamiast na naukowych metodach badawczych; |
| folkhop [~en ~ar] substantiv | tłumnoun |
| folklig [~t ~a] adjektiv | ludowyadjective |
| folklore [~n ] substantiv | folklor(etnografia, etnograficzny) ogół ludowej kultury i twórczości artystycznej, jak baśnie, pieśni, obrzędy, stroje, architektura, kuchnia itp. |
| folklorist [~en ~er] substantiv | folklorysta(etnografia, etnograficzny) osoba specjalizująca się w folklorystyce, badacz folkloru folklorystka(etnografia, etnograficzny) kobieta specjalizująca się w folklorystyce, badaczka folkloru |
| folkloristik [~en] substantiv | folklorystyka(etnografia, etnograficzny) (sztuka) nauka badająca folklor; |
| folkloristisk [~t ~a] adjektiv | folklorystykaadjective |
| folkmassa [~n -massor] substantiv | tłoczyćnoun tłumnoun |
| folkmord [~et; pl. ~] substantiv | całopalenie(biblijny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) złożenie w ofierze całego zwierzęcia lub daru ofiarnego ludobójstwo(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zbrodnia przeciwko ludzkości polegająca na celowym wyniszczaniu całych narodów lub ich części (grup etnicznych / religijnych / rasowych) poprzez zabójstwa jak i tworzenie warunków życia obliczonych na fizyczne wyniszczenie; |
| folkmords- | ludobójczyzwiązany z ludobójstwem, właściwy ludobójstwu |
| folkmängd [~en ~er] substantiv | tłumnoun |
| folkmål [~et; pl. ~] substantiv | dialekt(językoznawstwo, językoznawczy) swoista odmiana języka, właściwa dla pewnej społeczności, grupy społecznej lub pewnego terytorium; |
| folkomröstning [~en ~ar] substantiv | plebiscyt(publikatory) powszechne głosowanie określonej publiczności w celu wybrania najlepszej ich zdaniem osoby lub rzeczy referendum(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) głosowanie, którego celem jest rozstrzygnięcie jakiejś kwestii przez ogół obywateli kraju, regionu lub gminy; |
| folkopinion [~en ~er] substantiv | opinia publicznanoun |
| Folkrepubliken Bangladesh | Ludowa Republika Bangladeszu(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oficjalna nazwa Bangladeszu jako państwa; |
| Folkrepubliken Kina | Chińska Republika Ludowa(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oficjalna nazwa Chin; |
| Folkrepubliken Lugansk | Ługańska Republika Ludowa(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) marionetkowe samozwańcze państwo działające na terenie obwodu ługańskiego Ukrainy; |
| folkrätt [~en] substantiv | prawo międzynarodowe(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zbiór norm regulujących stosunki pomiędzy państwami, a także z innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych; |
| folksamling [~en ~ar] substantiv | publicznośćnoun tłumnoun |
| folkspråk [~et; pl. ~] substantiv | język wernakularny(językoznawstwo, językoznawczy) język narodowy, rodzimy, w opozycji do łaciny służącej jako lingua franca; język wernakularny(językoznawstwo, językoznawczy) niestandardowy język określonej populacji; narzeczenoun rodzimynoun wernakularnynoun wernakularnynoun wernakularnynoun wernakularnynoun |
| folktom [~t ~ma] adjektiv | bezludnyadjective |
| folktribun [~en ~er] substantiv | trybun(historia, historyczny, historycznie) urząd cywilny w starożytnym Rzymie, utworzony w celu ochrony interesów obywateli, zwłaszcza plebejuszy; |
