Svenska | Polska |
---|---|
beständighet [~en] substantiv | Konstanca(geografia, geograficzny) miasto w Rumunii, port nad Morzem Czarnym, stolica okręgu; permanencjanoun permanentnośćnoun stałośćnoun |
beväpnad till tänderna | uzbrojony po zęby(żartobliwie) wyposażony w znaczną ilość broni |
bita ihop tänderna | |
blodsfrändskap | więzy krwistosunek pokrewieństwa między osobami |
blända [~de ~t] verb | olśniewaćverb oślepiaćverb |
bländande adjektiv | jaskrawy(przenośnie, przenośnia) bardzo wyraźny, dobitny; skrajny rażącyadjective rażącyadjective rozwścieczonyadjective |
bländverk [~et; pl. ~] substantiv | miraż(książkowy) (przenośnie, przenośnia) coś nieziszczalnego, złudnego; pozory czegoś |
bläsand [~en -änder] substantiv | świstun(ornitologia, ornitologiczny) Anas penelope, gatunek kaczki, z grupy kaczek właściwych (pływających); |
brand [~en bränder] substantiv | ogieńnoun pożarnoun |
brunand [~en -änder] substantiv | głowienka(ornitologia, ornitologiczny) Aythya ferina, eurazjatycki ptak nurkujący; |
bränd [bränt ~a] adjektiv | zjarany(potocznie, potoczny) mocno opalony |
bränna [brände, bränt, bränd n. bränt, pres. bränner] verb | obsmażyć(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) opiec na patelni przypalićverb spalić(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) zbyt mocno przypiec spalićverb wypalaćverb wypalaćverb |
bända [bände, bänt, bänd n. bänt, pres. bänder] verb | wyłamywaćverb |
bändelkorsnäbb [~en ~ar] substantiv | |
cigarettändare [~n; pl. ~, best. pl. -tändarna] substantiv | lichtuga(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) barka portowa przeznaczona do rozładowania statku w celu zmniejszenia zanurzenia zapalniczkanoun |
dagen i ända | cały boży dzieńprzez cały długi dzień; od rana do wieczora |
dagslända [~n -sländor] substantiv | efemerydanoun jętka(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) wodny owad żyjący bardzo krótko; |
efter omständigheterna | stosunkowow stosunku do czego lub kogo |
eländesindex | |
eländigt | nędzniew sposób nędzny, ubogi, skromny przykrow sposób przykry żałośniew sposób żałosny |
erkänna [erkände, erkänt, erkänd n. erkänt, pres. erkänner] verb | honorowaćverb przyznawaćverb |