słownik Szwedzko-Polski »

turkiska w języku polskim

SzwedzkiPolski
turkiska [~n turkiskor] substantiv

Turczynkanoun
kobieta narodowości tureckiej, obywatelka Turcji, mieszkanka Turcji

turecki(językoznawstwo, językoznawczy) język urzędowy Turcji;
noun

tureckinoun
odnoszący się do Turcji, do zamieszkujących ją Turków, do ich kultury, dziejów, języka itp.

Turkiska republiken Norra Cypern

Turecka Republika Cypru Północnegopaństwo w północnej części Cypru, nieuznawane przez społeczność międzynarodową;

fornturkiska

starotureckijęzyk staroturecki (1.2), najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski;

starotureckiodnoszący się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp.;

staroturkijskijęzyk staroturkijski (1.1), najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski;

staroturkijskiodnoszący się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp.;