tjänare w języku polskim

Szwedzki	Polski
tjänare	sługa(dawniej, dawny) osoba, która usługuje służebnyzwiązany ze służeniem, służbą
tjänare [~n; pl. ~, best. pl. tjänarna] substantiv	czołemnoun serwusnoun
tjänare [~n; pl. ~, best. pl. tjänarna]	cześć(potocznie, potoczny) pozdrowienie, przywitanie stosowane wobec kolegów, bliższych znajomych
kammartjänare [~n; pl. ~, best. pl. -tjänarna] substantiv	pokojowiec(historia, historyczny, historycznie) służący dworski noun pokojowynoun osoba odpowiedzialna za utrzymanie porządku w pokoju
ögontjänare [~n; pl. ~, best. pl. -tjänarna] substantiv	obłudniknoun ktoś, kto jest nieszczery, fałszywy

Historia wyszukiwania