straff w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| straff | karadolegliwość wymierzona jako sankcja |
| straff [~et; pl. ~] | rzut karny(sport, sportowy) w niektórych grach: specyficzne ukaranie strony, która popełniła przewinienie, przez znaczne ułatwienie stronie poszkodowanej zdobycia bramki, punktu (i tym podobne, i temu podobne); |
| straff- | karnydotyczący kary, przewidujący zastosowanie kary, będący karą |
| straffa [~de ~t] verb | karaćverb |
| straffbar [~t ~a] adjektiv | karalnyadjective |
| straffbarhet [~en] substantiv | karalność(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) cecha tego, co karalne karalność(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) fakt, że ktoś był wcześniej karany przez sąd |
| straffkoloni [~n ~er] substantiv | kolonia karnanoun |
| straffområde [~t ~n] substantiv | pole karne(sport, sportowy) część boiska piłki nożnej położona przy bramce, oznaczona białymi liniami (większa niż pole bramkowe, które obejmuje), gdzie drużyna broniąca za określone przewinienia może zostać ukarana według specjalnych zasad |
| straffrihet [~en] substantiv | bezkarnośćnoun |
| straffrätt [~en] substantiv | prawo karne(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zespół norm prawnych zawierających zakazy i nakazy, których naruszenie jest karalne; |
| straffskyldig | winnytaki, który jest obarczony winą, będący sprawcą czegoś złego |
| straffspark [~en ~ar] substantiv | rzut karny(sport, sportowy) w niektórych grach: specyficzne ukaranie strony, która popełniła przewinienie, przez znaczne ułatwienie stronie poszkodowanej zdobycia bramki, punktu (i tym podobne, i temu podobne); |
| bestraffa [~de ~t] verb | ganienieverb ganićverb karaćverb pokarać(książkowy) ukarać kilku ludzi po kolei ukaraćverb upomnienieverb |
| bestraffning [~en ~ar] substantiv | pokaranie(rzeczownik odczasownikowy) od pokarać ukaranie(rzeczownik odczasownikowy) od ukarać |
| dödsstraff [~et; pl. ~] substantiv | kara śmierci(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) kara polegająca na pozbawieniu życia sprawcy przestępstwa; |
| frihetsstraff [~et; pl. ~] substantiv | pozbawienie wolnościnoun |
| livstidsstraff [~et; pl. ~] substantiv | dożywocie(potocznie, potoczny) kara dożywotniego pozbawienia wolności; |
| ostraffad [ostraffat ~e] adjektiv | bezkarnieadjective bezkarnyadjective |
| synden straffar sig själv | kto mieczem wojuje, (ten) od miecza giniejeśli ktoś próbuje kogoś skrzywdzić, to najczęściej sam zostaje poszkodowany, pokonany takimi samymi metodami |
