słownik Szwedzko-Polski »
stenålder w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| stenålder [~n] substantiv | epoka kamienia(archeologia, archeologiczny) najstarsza i najdłuższa epoka prehistoryczna; |
| bondestenålder | neolit(historia, historyczny, historycznie) końcowy okres epoki kamienia |
| gammal stenålder | paleolit(archeologia, archeologiczny) epoka w dziejach ludzkości, trwająca od ok. 5-3 mln r. p.n.e. do ok. 10000 r. p.n.e.; |
