słownik Szwedzko-Polski »
spricka w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| spricka | pęknięcieprzerwanie ciągłości jakiejś powierzchni szparawąska, długa przerwa między elementami położonymi obok siebie |
| spricka [~n, sprickor] substantiv | rozprysnąćnoun |
| spricka [~n, sprickor] | pękaćprzestawać być całym na skutek powstania rysy, szczeliny lub otworu |
