skäl w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| skäl [~et; pl. ~] substantiv | powódnoun przyczynanoun ronićnoun wzgląd(najczęściej w liczbie mnogiej) przyczyny, określone aspekty |
| skälig [~t ~a] adjektiv | adekwatnyadjective sensownyadjective |
| skäll [~et] substantiv | zwymyślanie(rzeczownik odczasownikowy) od zwymyślać |
| skälla | dzwonekmały dzwon szczekać(zoologia, zoologiczny) o psie, lisie, szakalu: wydawać krótki, urywany głos |
| skälla [~n, skällor] substantiv | ujadaćnoun wymyślaćnoun wyzywaćnoun złajaćnoun |
| skälla ut | karcićudzielać nagany |
| skällande hund bits inte | krowa, która dużo ryczy, mało mleka dajez przechwałek niewiele wynika |
| Skällande hund bits inte. | |
| skälm [~en ~ar] substantiv | szelmanoun |
| skälmsk [~t ~a] adjektiv | psotnyadjective szelmowskiadjective szelmowskiadjective łobuzerskiadjective |
| skälva | drgaćo głosie, dźwięku: brzmieć w sposób przerywany |
| skälva [skälvde, hellre, än, skalv, skälvt, pres. skälver] | drżećtrząść się, drgać, dygotać |
| bli annat ljud i skällan | |
| få stora skälvan gripas av stora skälvan | dostać cykora(potocznie, potoczny) przestraszyć się, bać się |
| svepskäl [~et; pl. ~] substantiv | wymówkanoun |
| utskällning [~en ~ar] substantiv | zwymyślanie(rzeczownik odczasownikowy) od zwymyślać |
| vägskäl [~et; pl. ~] substantiv | rozdrożenoun rozstajenoun |
