ryck w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| ryck [~et; pl. ~] substantiv | nawiązywaćnoun odpalaćnoun pomysłnoun rozpoczynaćnoun startnoun startnoun startowaćnoun szarpaćnoun uruchamiaćnoun |
| rycka [ryckte ryckt] verb | podskakiwaćverb wybijaćverb |
| rycka av | zrywaćodłączać coś silnym szarpnięciem |
| rycka fram | podskakiwaćudawać się gdzieś szybko |
| rycka in | zaciągaćwstępować jako ochotnik do jakiejś służby, zwłaszcza do wojska |
| rycka på axlarna | |
| rycka upp | podrywaćszybko coś/kogoś unosić wykorzeniaćwyrywać roślinę z korzeniami |
| ryckning [~en ~ar] substantiv | drgawka(medycyna, medyczny) skurcz pęczka mięśniowego niezależny od woli |
| ana [~de el. (i ett uttryck) ante, ~t] verb | podejrzewaćverb przeczuwaćverb |
| Ana [~de el. (i ett uttryck) ante, ~t] verb | Anna(oficjalnie) (urzędowy) imię żeńskie; |
| ansiktsuttryck [~et; pl. ~] substantiv | wyraz twarzynoun |
| avtryck [~et; pl. ~] substantiv | antykwa(drukarstwo, drukarski) pismo drukowane niepochylone (w przeciwieństwie do kursywy) drukowanynoun odbicienoun odbitkanoun odcisknoun odlewnoun rycina(sztuka) (drukarstwo, drukarski) ilustracja w książce, dawniej wykonywana ręcznie technikami graficznymi rycina(sztuka) (drukarstwo, drukarski) każda odbitka graficzna z matrycy lub płyta wykonywana dowolną techniką np. stalorytu lub miedziorytu; |
| avtryckare [~n; pl. ~, best. pl. -tryckarna] substantiv | spust(technologia, technika, techniczny) (wojskowość, wojskowy) (łowiectwo, łowiecki) metalowa dźwignia uruchamiająca wystrzał z broni palnej; |
| axelryckning [~en ~ar] substantiv | |
| bli hänryckt | zachwycaćwyrażać swój podziw wobec czegoś lub kogoś, być olśnionym kimś lub czymś |
| blodtryck [~et; pl. ~] substantiv | ciśnienie(medycyna, medyczny) ciśnienie krwi, ciśnienie tętnicze; ciśnienie krwi(medycyna, medyczny) parcie krwi na ściany naczyń krwionośnych ciśnienie tętnicze(fizjologia, fizjologiczny) ciśnienie wywierane przez krew na ściany tętnic; |
| nåd [~en; de åld. formerna nåde och nåder i vissa uttryck] substantiv | łaska(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) dar udzielany człowiekowi przez Boga, a którego przyznanie nie jest związane z żadną zasługą łaskanoun łaskanoun |
| dryck [~en ~er] substantiv | napój(spożywczy) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) płyn przeznaczony do picia; |
