rön w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| rön [~et; pl. ~] substantiv | odkrycienoun |
| rönn [~en ~ar] substantiv | jarząb(botanika, botaniczny) drzewo lub krzew z rodzaju (2.1) jarząb pospolity(botanika, botaniczny) Sorbus aucuparia L., gatunek ozdobnej rośliny wieloletniej z rodziny różowatych rosnącej jako drzewo lub krzew z pomarańczowoczerwonymi owocami, z których m.in. wyrabia się korale; jarząb zwyczajny(botanika, botaniczny) Sorbus aucuparia L., gatunek pospolitego drzewa lub krzewu z rodziny różowatych o pomarańczowych lub czerwonych owocach; jarzębina(dendrologia, drzewoznawstwo, dendrologiczny, drzewoznawczy) rodzaj drzewa o małych, czerwonych owocach; jarzębinanoun |
| rönnbär [~et; pl. ~] substantiv | jarzębinanoun |
| röntgenapparat [~en ~er] substantiv | aparat rentgenowski(medycyna, medyczny) (technologia, technika, techniczny) urządzenie służące do prześwietlania promieniowaniem rentgenowskim rentgen(medycyna, medyczny) (potocznie, potoczny) badanie rentgenowskie rentgen(medycyna, medyczny) (potocznie, potoczny) zdjęcie rentgenowskie rentgenowski(fizyka, fizyczny) dotyczący promieni Röntgena rentgenowski(fizyka, fizyczny) generujący lub wykorzystujący do działania promienie Röntgena rentgenowski(fizyka, fizyczny) wykonany lub uzyskany za pomocą promieni Röntgena |
| röntgenbild [~en ~er] substantiv | rentgenogramnoun |
| röntgenium | roentgen(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Rg i liczbie atomowej 111; |
| röntgenolog [~en ~er] substantiv | rentgenolog(medycyna, medyczny) specjalista w zakresie rentgenologii |
| röntgenologisk [~t ~a] adjektiv | rentgenologicznyadjective |
| dröna [~de ~t] verb | zbijać bąkiverb |
| drönare [~n; pl. ~, best. pl. drönarna] substantiv | dronnoun truteń(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) (pszczelarstwo, pszczelarski) samiec pszczoły miodnej; trutowy(pszczelarstwo, pszczelarski) dotyczący trutnia, samca pszczoły miodnej |
| frö [~et; pl. ~n el. (om frösorter) ~er] substantiv | nasienienoun nasiono(botanika, botaniczny) organ roślin nasiennych składający się z zarodka, tkanki zapasowej i łupiny nasiennej; ziarno(botanika, botaniczny) nasiono zbóż, trawy, itp.; również porcja tych nasion; |
| gräsgrön [~t ~a] adjektiv | trawiastyadjective |
| grön [~t ~a] adjektiv | niedojrzałyadjective niedojrzałyadjective pikantnyadjective zielony(lekceważąco, lekceważący) (potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) niedoświadczony, niewyrobiony, niemający rozeznania w jakiejś dziedzinie, zwykle młody zielonyadjective zielonyadjective |
| grön starr | jaskra(medycyna, medyczny) przewlekłe schorzenie oka spowodowane wzmożonym ciśnieniem śródgałkowym; |
| grön våg | zielona fala(potocznie, potoczny) system sterowania sygnalizacją świetlną na kolejnych skrzyżowaniach umożliwiający przejazd ważnym ciągiem komunikacyjnym bez zatrzymywania się |
| grön vårtbitare | konik polny(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) owad przypominający pasikonika lub szarańczę; |
| grönaktig [~t ~a] adjektiv | zielonawyadjective |
| grönbena [~n -benor] substantiv | łęczak(ornitologia, ornitologiczny) Tringa glareola, gatunek ptaka z rodziny bekasowatych; |
| grönblå [-blått, best. och pl. ~ el. ~a] adjektiv | zielononiebieskiadjective |
| grönfink [~en ~ar] substantiv | dzwoniec(ornitologia, ornitologiczny) oliwkowozielony ptak wielkości wróbla; |
| gröngöling [~en ~ar] substantiv | dzięcioł zielony(ornitologia, ornitologiczny) Picus viridis, gatunek dzięcioła, występujący pospolicie w Polsce; |
