słownik Szwedzko-Polski »
plask w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| plask | chlupodgłos uderzania wody o coś chlupodgłos wpadania czegoś do cieczy lub błota |
| plask [~et; pl. ~] | pluskodgłos wydawany przy zderzeniu wody lub innej płynnej substancji (np. błota) i twardego przedmiotu pluskanie(rzeczownik odczasownikowy) od pluskać |
| plaska [~de ~t] verb | pluskaćverb |
