natura w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| natura substantiv | natura(dawniej, dawny) produkty stanowiące środek płatniczy |
| naturalism [~en] substantiv | naturalizm(filozofia, filozoficzny) kierunek usiłujący tłumaczyć wszystkie zjawiska działaniem praw natury; naturalizm(książkowy) uwypuklenie czegoś brutalnego naturalizm(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (sztuka) kierunek powstały we Francji w XIX w., zakładający jak najwierniejsze ukazywanie życia, podkreślający czynniki biologiczne towarzyszące człowiekowi; ; naturalizm(pedagogika, pedagogiczny) kierunek oparty na założeniu, że pracę wychowawczą należy przystosować do psychologicznej natury dziecka naturalizm(socjologia, socjologiczny) kierunek zakładający, że społeczeństwo jest integralną częścią przyrody, a jej prawa rządzą procesami społecznymi; |
| naturalist [~en ~er] substantiv | naturalista(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) pisarz, który tworzy w nurcie naturalizmu literackiego przyrodnik(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) uczony, specjalista w zakresie nauk przyrodniczych |
| naturalistisk [~t ~a] adjektiv | naturalistycznyadjective |
