słownik Szwedzko-Polski »

laga w języku polskim

SzwedzkiPolski
hålslagare

kasownikurządzenie do kasowania biletów, zwykle w komunikacji miejskiej

walić(potocznie, potoczny) mocno coś lub kogoś uderzać

klaga [~de ~t] verb

labiedzićverb
płaczliwie narzekać

narzekaćverb
mówić w sposób wyrażający niezadowolenie

skarżyćverb
wyrażać słownie swoje skargi

stękaćverb
uskarżać się

zawodzićverb
wzbudzać lub wydawać przeciągłe dźwięki zwykle śpiewem lub wyjąc

zrzędzićverb
w męczący sposób narzekać lub krytykować

klagan [best. ~] substantiv

narzekanienoun
skarga, utyskiwanie

powództwo(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) wniosek wniesiony do sądu o rozpoczęcie postępowania w jakiejś sprawie; wniesienie sprawy do sądu
noun

reklamacja(handel, handlowy) zgłoszenie się ze skargą do producenta, wykonawcy usługi; zwrócenie się w celu przedstawienia wad towaru, usługi;
noun

skarganoun
wypowiedź, w której ktoś uskarża się na coś

zażalenienoun
oficjalna skarga

zrzędzenie(książkowy) narzekanie lub krytykowanie w męczący sposób
noun

klagande [~n; pl. ~, best. pl. ~na]

powód(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) ten, kto wnosi sprawę cywilną, kto oczekuje skutków prawnych;

krigslagar

stan wojenny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) ograniczenie swobód i praw obywateli na skutek zewnętrznych zagrożeń państwa;

malaga [~n] substantiv

malaganoun

malagassiska

malgaski(językoznawstwo, językoznawczy) język malgaski;

olaga frihetsberövande

pozbawienie wolnościodebranie komuś swobody wbrew jego woli

överklagande [~t ~n] substantiv

odwołanienoun
zwrócenie się osoby nieakceptującej decyzji jakichś władz do wyższej instancji o ponowne rozpatrzenie sprawy i zmianę lub uchylenie wydanej decyzji

plåga

plaga(przenośnie, przenośnia) coś dokuczliwego i trudnego do opanowania

plagamasowe, groźne zjawisko, szerzące się i trudne do opanowania

plåga [~n, plågor]

mękawielkie cierpienie (fizyczne lub psychiczne)

tortura(przenośnie, przenośnia) cierpienie, męczarnia, udręka, męka, duży dyskomfort

plåtslagare [~n; pl. ~, best. pl. -slagarna] substantiv

blacharz(rzemiosło, rzemieślniczy) rzemieślnik wytwarzający lub naprawiający przedmioty z blachy
noun

slaga [~n slagor] substantiv

cep(historia, historyczny, historycznie) (rolnictwo, rolniczy) narzędzie rolnicze do ręcznego młócenia zboża, składające się z dwóch kijów: dłuższego trzonka (zwanego dzierżakiem lub cepiskiem) i krótszego bijaka połączonych ze sobą rzemienną gązwą;
noun

slaganfall [~et; pl. ~] substantiv

wylew(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) udar mózgu
noun

trumslagare [~n; pl. ~, best. pl. -slagarna] substantiv

dobosz(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) (wojskowość, wojskowy) człowiek grający na bębnie w orkiestrze, szczególnie wojskowej;
noun

upplaga [~n -lagor] substantiv

drukarskinoun
odnoszący się do druku, drukarni, drukarza albo drukowania

drukarstwo(technologia, technika, techniczny) drukowanie książek, gazet itp.
noun

edycjanoun
wydanie, publikacja

nakładnoun
liczba egzemplarzy wydanej książki, czasopisma

wydanie(drukarstwo, drukarski) wszystkie egzemplarze danego dzieła wydrukowane z tego samego składu drukarskiego
noun

vedergälla [-gällde -gällt] verb

odkuć(potocznie, potoczny) wziąć odwet, zemścić się
verb

12