låta w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| låta [lät, låtit, pres. låter] verb | brzmieć(książkowy) być słyszanym, przejawiać się jako dźwięk brzmieć(książkowy) zawierać określoną treść, myśl, wymowę, wydźwięk brzmieć(książkowy) zwykle o instrumentach muzycznych: wydawać dźwięk niechverb obrączkować(zoologia, zoologiczny) zakładać obrączkę, znakując np. ptaki lub nietoperze odzywać sięverb pozwolićverb spoczywać(podniośle) być pochowanym, mieć miejsce swojego pochówku słychaćverb |
| låta bli | rezygnowaćodstępować od czegoś, zrzec się czegoś z własnej woli zaniechaćnie podjąć działania lub ulec rezygnacji zostawić w spokojunie przeszkadzać komuś, nie molestować kogoś zostawić w spokojuprzestać interesować się kimś lub czymś |
| låta flitens lampa lysa | zarwać nockę(slangowo) nie spać w nocy, pracując lub ucząc się |
| låta förstå | sugerowaćczynić aluzję |
| låta påskina | |
| låta sig lura | łapaćdawać się zwieść (podstępem) |
| förlåta [förlät, förlåtit, förlåten förlåtet förlåtna, pres. förlåter] verb | wybaczaćverb wybaczyćverb |
| nedlåtande adjektiv | wyniosłyadjective |
| tillåta [tillät, tillåtit, tillåten tillåtet tillåtna, pres. tillåter] verb | daćverb dopuszczaćverb pozwalaćverb |
| underlåta [-lät, -låtit, -låten -låtet -låtna, pres. -låter] verb | poniechaćverb rezygnowaćverb zaniechaćverb zaniedbaćverb |
| upplåta [-lät, -låtit, -låten -låtet -låtna, pres. -låter] verb | powierzaćverb |
| utlåtande [~t ~n] substantiv | ekspertyzanoun wypowiedźnoun |
| överlåta [-lät, -låtit, -låten -låtet -låtna, pres. -låter] verb | powierzaćverb |
