słownik Szwedzko-Polski »
konstitution w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| konstitution [~en ~er] substantiv | konstytucja(biologia, biologiczny) stan organizmu zwierzęcia uwarunkowany jakością tkanek, czynnością narządów wewnętrznych i regulacyjną działalnością gruczołów dokrewnych; konstytucja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, który zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie; |
| konstitutionell [~t ~a] adjektiv | konstytucyjnyadjective konstytucyjnyadjective |
