Szwedzki | Polski |
---|---|
kollektiv | kolektywnyzbiorowy, zespołowy, wspólny; oparty na takim działaniu |
kollektiv [~et; pl. ~] substantiv | zbiorowynoun |
kollektivavtal [~et; pl. ~] substantiv | układ zbiorowy(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) układ określający warunki pracy, zawierany między związkami zawodowymi i pracodawcami |
kollektivisering [~en ~ar] substantiv | kolektywizacjanoun |
kollektivism [~en] substantiv | kolektywizm(socjologia, socjologiczny) przeciwstawiany indywidualizmowi pogląd akcentujący rolę wspólnot, grup i zbiorowości; |
kollektivt | grupowow grupie, z udziałem innych osób kolektywniezbiorowo, zespołowo, wspólnie |