knark w języku polskim

Szwedzki	Polski
knark [~et] substantiv	jasna cholera(potocznie, potoczny) (wulgarnie, wulgaryzm) przekleństwo wyrażające zdenerwowanie i brak akceptacji noun sraczka(potocznie, potoczny) (wulgarnie, wulgaryzm) biegunka, rozwolnienie noun zebździć się(eufemistycznie) wypróżnić się z kału noun
knarka [~de ~t] verb	narkotyzowaćverb zażywać narkotyki, wprawiać się w stan odurzenia narkotykowego
knarkare [~n; pl. ~, best. pl. knarkarna] substantiv	narkomannoun osoba uzależniona od narkotyków ćpacznoun ćpunnoun

Szwedzki

Polski

knark [~et] substantiv

jasna cholera(potocznie, potoczny) (wulgarnie, wulgaryzm) przekleństwo wyrażające zdenerwowanie i brak akceptacji
noun

sraczka(potocznie, potoczny) (wulgarnie, wulgaryzm) biegunka, rozwolnienie
noun

zebździć się(eufemistycznie) wypróżnić się z kału
noun

knarka [~de ~t] verb

narkotyzowaćverb
zażywać narkotyki, wprawiać się w stan odurzenia narkotykowego

knarkare [~n; pl. ~, best. pl. knarkarna] substantiv

narkomannoun
osoba uzależniona od narkotyków