klara w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| klara [~de ~t] verb | dawać radęverb oczyszczaćverb |
| Klara [~de ~t] verb | Klaraverb |
| klara sig | radzićna bieżąco pokonywać trudności |
| klara upp | załatwiaćpodejmować różne działania w celu doprowadzenia czegoś do skutku |
| bli på det klara med något | uświadamiaćzdawać sobie sprawę z czegoś, uzmysławiać sobie coś |
| bortförklara [~de ~t] verb | usprawiedliwiaćverb |
| förklara [~de ~t] verb | proklamowaćverb stanowy(administracja) związany ze stanem tłumaczyćverb tłumaczyćverb wyjaśniaćverb wytłumaczyćverb |
| inkomstdeklaration [~en ~er] substantiv | deklaracja podatkowa(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (księgowość) dokument zawierający informacje o osiągniętych dochodach lub poniesionych stratach; |
| kultförklarad [-förklarat ~e] adjektiv | kultowy(przenośnie, przenośnia) taki, który cieszy się dużą popularnością w określonej grupie społecznej kultowyadjective |
| oavklarad | nieprzeciętnytaki, który się wyróżnia |
| ogiltigförklara [~de ~t] verb | unieważniać(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) czynić coś nieobowiązującym, pozbawiać ważności |
| vara på det klara | pojmowaćrozumieć |
