słownik Szwedzko-Polski »

klander w języku polskim

SzwedzkiPolski
klander [klandret] substantiv

wymówkanoun
pretensja wyrażana słownie

zarzutnoun
słownie sformułowane zastrzeżenie wobec kogoś lub czyjegoś zachowania

oklanderlig [~t ~a] adjektiv

nienaganny(książkowy) niedający powodu do jakichkolwiek zarzutów
adjective