kelt w języku polskim

Szwedzki	Polski
kelt [~en ~er] substantiv	Celt(etnografia, etnograficzny) (historia, historyczny, historycznie) członek grupy ludów indoeuropejskich wywodzących się z środkowej Europy noun
keltisk [~t ~a] adjektiv	celtycki(historia, historyczny, historycznie) związany z Celtami i ich kulturą adjective
keltiska [~n keltiskor] substantiv	Celtyjka(etnografia, etnograficzny) (historia, historyczny, historycznie) przedstawicielka grupy ludów indoeuropejskich wywodzących się ze środkowej Europy noun
Keltiska havet	Morze Celtyckie(geografia, geograficzny) morze otwarte w północno-wschodniej części Oceanu Atlantyckiego, pomiędzy Irlandią a Półwyspem Kornwalijskim;
dunkel [~t, dunkla] adjektiv	mglistyadjective mrokadjective niejasnyadjective
enkelt adverb	prostoadverb w nieskomplikowany sposób
enkel [~t enkla] adjektiv	jednostronnyadjective poruszający się w jednym kierunku, odbywający się w jedną stronę prostaczek(książkowy) ktoś niewykształcony, ubogi adjective prostyadjective niewykształcony; zwykły prostyadjective łatwy, o niewielkiej trudności przystępnyadjective łatwy do zrozumienia skromnyadjective w prostym stylu, pozbawionym ozdób łatwoadjective w sposób łatwy, bez trudności, bez trudu lub wysiłku łatwyadjective nie wymagający wysiłku, trudu, nie stawiający przeszkód
helt enkelt	po prostuzwyczajnie, w sposób oczywisty, bez uzasadniania

Historia wyszukiwania