kastare w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| kastare [~n; pl. ~, best. pl. kastarna] substantiv | kręglarz(sport, sportowy) gracz w kręgle miotacz(sport, sportowy) zawodnik drużyny baseballa będący na pozycji, z której rzuca piłkę |
| eldkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | miotacz(wojskowość, wojskowy) broń, która wyrzuca coś na większy dystans, np. granaty, ogień, kamienie lub miny miotacz ognianoun |
| granatkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | granatnik(wojskowość, wojskowy) broń palna mająca długą lufę, służąca do wystrzeliwania granatów; |
| släggkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | młociarz(sport, sportowy) zawodnik rzucający młotem |
| spjutkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | oszczepniczkanoun oszczepnik(sport, sportowy) sportowiec uprawiający rzut oszczepem włócznik(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) żołnierz uzbrojony we włócznię, walczący włócznią |
| utkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | garłacz(architektura, architektoniczny) dekoracyjne zakończenie rynny dachowej, rozpowszechnione w budownictwie gotyku i renesansu; |
| vattenkastare | rzygacz(architektura, architektoniczny) dekoracyjne zakończenie rynny lub odprowadzenia wody z dachu w postaci figurki lub głowy zwierzęcia, człowieka, potwora itp.; |
