höjd w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| höjd | wysokośćwymiar pionowy czegoś lub kogoś |
| höjd [~en, ~er] substantiv | elewacjanoun |
| höjd [~en, ~er] | wysokośćodległość od pewnego odnośnika, np. gruntu |
| höjdare [~n; pl. ~, best. pl. höjdarna] substantiv | gruba ryba(przenośnie, przenośnia) ktoś bardzo ważny ważniak(potocznie, potoczny) osoba zarozumiała |
| höja [höjde höjt] verb | wynosićverb wznosićverb |
| höjdhopp [~et; pl. ~] substantiv | skok wzwyż(sport, sportowy) konkurencja lekkoatletyczna, w której zawodnik musi pokonać ustawioną na pewnej wysokości poprzeczkę; |
| höjdpunkt [~en ~er] substantiv | gwóźdź(przenośnie, przenośnia) najważniejsza część czegoś |
| höjdsjuka [~n] substantiv | choroba wysokościowa(medycyna, medyczny) dolegliwość fizjologiczna związana ze zmianą wysokości miejsca pobytu; |
| höjdskräck | akrofobia(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) chorobliwy lęk wysokości; |
| frihöjd | oczyszczenieusunięcie zanieczyszczeń (skażenia, brudu, drobnoustrojów (i tak dalej)) |
| förhöja [förhöjde förhöjt] verb | podwyższaćverb |
| Golanhöjderna | Wzgórza Golan(geografia, geograficzny) górzysty region na pograniczu Izraela, Syrii i Libanu, będący przedmiotem konfliktu militarnego; |
| pilhöjd | unosićwzlatywać w powietrze wyrastać(o cieście) zwiększać swoją objętość wskutek fermentacji wzbierać(hydrologia, hydrologiczny) podnosić się ponad zwykły poziom |
| på sin höjd | co najwyżejnie więcej niż, w najlepszym razie |
| skjuta i höjden | górować(przestarzałe, przestarzały) wzbijać się, wzlatywać, wznosić się |
| ta höjd | |
| upphöja [-höjde -höjt] verb | wynosićverb |
| upphöjd [-höjt ~a] adjektiv | dostojnyadjective |
