słownik Szwedzko-Polski »
hög w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| rumphugga [-högg, -huggit, -huggen -hugget -huggna, pres. -hugger] verb | obcinaćverb okrawaćverb |
| spänna bågen för högt | przeciągać strunęprzekraczać dozwolone granice w postępowaniu, pozwalać sobie na zbyt wiele, przesadzać w czymś |
| sätta sig på sina höga hästar | zadzierać nosabyć zarozumiałym |
| till höger och vänster | na prawo i lewobez umiaru, rozrzutnie na prawo i lewowszędzie dookoła, tu i tam |
| överhöghet [~en ~er] substantiv | supremacjanoun zwierzchnictwonoun |
