grundlag w języku polskim

Szwedzki	Polski
grundlag	formacjaformowanie
grundlag [~en, ~ar]	konstytucja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, który zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie;
grundlagsvidrig [~t ~a] adjektiv	niekonstytucyjny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) niezgodny z konstytucją adjective

Historia wyszukiwania