giltig w języku polskim

Szwedzki	Polski
giltig [~t ~a] adjektiv	ważnyadjective mający moc prawną, obowiązujący
generellt giltig utsaga	kwantyfikator ogólny(logika, logiczny) kwantyfikator mówiący, że dane twierdzenie (funkcja zdaniowa) jest prawdziwe przy dowolnej wartości zmiennej
likgiltig [~t ~a] adjektiv	apatycznyadjective obojętny na otoczenie; niewrażliwy na to, co się wokół dzieje indyferentny(książkowy) obojętny; taki, który ma bierny stosunek adjective obojętnyadjective taki, który nie wykazuje zainteresowania czymś, nie jest wrażliwy na coś
likgiltighet [~en ~er] substantiv	indyferencja(książkowy) obojętność noun obojętnośćnoun brak zainteresowania czymś, brak czułości wobec czegoś, kogoś
ogiltig [~t ~a] adjektiv	nieważny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) bez mocy prawnej adjective
ogiltigförklara [~de ~t] verb	unieważniać(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) czynić coś nieobowiązującym, pozbawiać ważności verb
slutgiltig [~t ~a] adjektiv	krańcowyadjective znajdujący się na krańcu czego
vara giltig	obowiązywaćbyć powszechnie uznanym prawem, zasadą, zwyczajem

Historia wyszukiwania