falla w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| bifalla [-föll, -fallit, -fallen -fallet -fallna, pres. -faller] verb | przyjąćverb przyznawaćverb |
| bönfalla [-föll, -fallit, pres. -faller] verb | apelować(książkowy) wzywać kogoś do czegoś, zwracać się z apelem |
| förefalla [-föll, -fallit, pres. -faller] verb | skutkowaćverb wydawaćverb wyglądaćverb |
| förefalla någon | wydawaćmieć jakieś wrażenie, sądzić coś |
| förfalla [förföll, förfallit, förfallen förfallet förfallna, pres. förfaller] verb | popadaćverb rozpadaćverb starzeć sięverb upadekverb wygasaćverb |
| hemfalla [-föll, -fallit, -fallen -fallet -fallna, pres. -faller] verb | podlegaćverb popaśćverb przypaśćverb |
| infallande | wtargnięciegwałtowne pojawienie się, wejście gdzieś |
| lövfällande | liściasty(botanika, botaniczny) mający liście, złożony z drzew lub krzewów mających liście mlecznyo czasowym zębie |
| musfälla [~n -fällor] substantiv | łapkanoun pułapka na myszynoun |
| påfallande adjektiv | wybitnyadjective |
| sammanfalla [-föll, -fallit, pres. -faller] verb | zbiegaćverb |
| undfallande adjektiv | ustępliwyadjective |
| Venus flugfälla | muchołówka(botanika, botaniczny) Dionaea, rodzaj roślin z rodziny rosiczkowatych; |
