eka w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| eka | obijaćo dźwięku odbić się od jakiejś przeszkody |
| eka [~n, ekor] substantiv | łódkanoun |
| aeromekanik | |
| apotekare [~n; pl. ~, best. pl. apotekarna] substantiv | aptekarka(medycyna, medyczny) (farmacja, lekoznawstwo, farmakologia, farmaceutyczny, farmakologiczny) kobieta pracująca w aptece lub jej właścicielka aptekarz(medycyna, medyczny) (farmacja, lekoznawstwo, farmakologia, farmaceutyczny, farmakologiczny) osoba pracująca w aptece lub jej właściciel; |
| bekant [n. ~, ~a] adjektiv | familiarnyadjective znajomaadjective znajomyadjective znanyadjective |
| bekantgöra [-gjorde, -gjort, -gjord n. -gjort, pres. -gör] verb | rozpowiadaćverb |
| beveka [bevekte el. bevekade, bevekt el. bevekat, bevekt el. bevekad n. bevekt el. bevekat, pres. beveker el. bevekar] verb | nakłaniaćverb namawiaćverb poruszać(przenośnie, przenośnia) wzruszać wzruszaćverb |
| bibliotekarie [~n ~r] substantiv | bibliotekarkanoun bibliotekarskinoun bibliotekarznoun |
| bilmekaniker [~n; pl. ~] substantiv | |
| bleka | bielićpokrywać rzeczy metalowe cynową powłoką utleniać(fryzjerstwo, fryzjerski) (potocznie, potoczny) rozjaśniać sobie włosy utleniaczem utleniać(fryzjerstwo, fryzjerski) (potocznie, potoczny) rozjaśniać włosy utleniaczem |
| bleka [blekte, blekt] verb | bielećverb blaknąćverb rdzawiecverb |
| celest mekanik | mechanika nieba(astronomia, astronomiczny) nauka o wzajemnym oddziaływaniu i ruchach ciał niebieskich; |
| defekation | defekacja(fizjologia, fizjologiczny) wydalanie kału; |
| dekadans | dekadencjachylenie się ku upadkowi dekadencjarozkład wartości moralnych i kulturowych dekadencjatendencja w sztuce europejskiej przełomu wieku XIX i XX |
| dekagon | dziesięciokąt(geometria) wielokąt o dziesięciu bokach (kątach wewnętrznych) |
| dekal [~en ~er] substantiv | naklejkanoun plakietka(zdrobniale) od: plakieta |
| dekalogen substantiv | Dekalog(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) w judaizmie i chrześcijaństwie: kodeks praw moralno-religijnych przekazany Żydom przez Mojżesza na Synaju; |
| dekameter | dekametr(metrologia, metrologiczny) jednostka długości równa dziesięciu metrom; |
| dekanat [~et; pl. ~] substantiv | dziekanat(edukacja, edukacyjny) biuro, zajmujące się administracją wydziału wyższej uczelni |
| dekantera [~de ~t] verb | sączyćverb |
| dekanus substantiv | dziekan(edukacja, edukacyjny) kierownik wydziału uczelni; |
| dodekaeder [~n dodekaedrar] substantiv | dwunastościan(geometria) wielościan o dwunastu ścianach |
| dodekagon | dwunastokąt(geometria) wielokąt o dwunastu bokach |
| Dodekanisos | Dodekanez(geografia, geograficzny) grecki archipelag w południowej części Morza Egejskiego, u wybrzeży Turcji; |
