słownik Szwedzko-Polski »

dual w języku polskim

SzwedzkiPolski
dual [~t ~a] adjektiv

dwoistyadjective
mający dwie części, dwie natury, dwie postaci

dualis [~en] substantiv

liczba podwójna(gramatyka) w deklinacji: cecha wyrazu opisującego dokładnie dwa elementy, różna od liczby mnogiej;
noun

dualist [~en ~er] substantiv

dualistanoun

dualistisk [~t ~a] adjektiv

dualistycznyadjective

dualitet

dwoistośćskładanie się z dwóch części, aspektów

individualism [~en] substantiv

indywidualizmnoun
poczucie własnej niezależności i odrębności powiązane z dążeniem do zachowania własnych poglądów

individualistisk [~t ~a] adjektiv

indywidualistycznyadjective
związany z indywidualizmem, charakteryzujący się indywidualizmem

individualitet [~en ~er] substantiv

indywidualnośćnoun
zbiór cech stanowiących osobowość danego człowieka; specyfika każdej osoby, jej odrębność

våg-partikeldualitet

dualizm korpuskularno-falowy(fizyka, fizyczny) właściwość materii polegająca na tym, że w pewnych przypadkach ujawnia naturę falową, a w innych cząsteczkową (korpuskularną);