bror w języku polskim

Szwedzki	Polski
bror [brodern bröder] substantiv	brat(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakonnik, mnich noun bratnoun potomek płci męskiej (w stosunku do rodzeństwa); syn tego samego ojca; syn tej samej matki;
brorsdotter [~n -döttrar] substantiv	bratanicanoun córka brata
brorson [~en -söner] substantiv	brataneknoun syn brata
farbror [-brodern el. -brorn; pl. -bröder] substantiv	cioteczny dziadeknoun wuj matki lub ojca stryjnoun brat ojca; wujeknoun dziś także brat ojca (= stryj)
kobra [~n kobror] substantiv	kobra(herpetologia, herpetologiczny) duży i jadowity wąż zamieszkujący tropikalne i pustynne tereny Azji i Afryki; noun okularnik(zoologia, zoologiczny) Naja naja, duży jadowity wąż mający brązowe lub piaskowe ubarwienie i rysunek okularów na kapturze szyjnym; noun
morbror [-brodern el. -brorn; pl. -bröder] substantiv	aamnoun dawna niemiecka i holenderska miara objętości cieczy; wujeknoun brat matki
obror	wredny
storebror [-brodern -bröder] substantiv	starszy bratnoun

Historia wyszukiwania