bly w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| bly [~et] substantiv | ołów(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Pb i liczbie atomowej 82; zgaga(potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) osoba dokuczliwa, kłótliwa |
| blyaktig | ołowiany(przenośnie, przenośnia) taki, który ma cechy podobne do ołowiu, np. barwę, ciężar ołowianywykonany z ołowiu, związany z ołowiem, dotyczący ołowiu |
| blyerts [~en ~ar] substantiv | grafit(mineralogia, mineralogiczny) odmiana alotropowa węgla, krucha, stalowoszara, dobrze przewodząca prąd elektryczny i ciepło, używana do wyrobu ołówków, smarów, elektrod itd. czy jako moderator w elektrowniach jądrowych; |
| blyertspenna [~n -pennor] substantiv | kredkanoun ołóweknoun |
| blyfri [~tt ~a] adjektiv | bezołowiowyadjective |
| blyförgiftning [~en ~ar] substantiv | ołowica(medycyna, medyczny) zatrucie ołowiem |
| blyg [~t ~a] adjektiv | bojaźliwyadjective nieśmiałyadjective skromnyadjective skrępowany(książkowy) zawstydzony, onieśmielony jakąś sytuacją wstydliwyadjective wstydliwyadjective |
| blyg viol | podpieracz ścian(przenośnie, przenośnia) (rzadki, rzadko używany) (pejoratywnie, pejoratywny) osoba nie tańcząca na imprezach, nie mająca ochoty na włączanie się do działań grupy |
| blygdläpp [~en ~ar] substantiv | warga sromowa(anatomia, anatomiczny) każdy z czterech parzystych fałdów skórnych u wejścia do kobiecej pochwy; |
| blyghet [~en] substantiv | nieśmiałośćnoun |
| blygsam [~t ~ma] adjektiv | nieśmiałyadjective nieśmiałyadjective skromnyadjective skromnyadjective skromnyadjective wstrzemięźliwieadjective |
| blygsamhet [~en] substantiv | skromnośćnoun |
| blygsel [~n] substantiv | wstydnoun |
| amblygonit | amblygonit(mineralogia, mineralogiczny) minerał z grupy fosforanów, kruchy, przezroczysty, trudno rozpuszcza się w kwasach; |
| tetraetylbly | tetraetyloołów(chemia, chemiczny) trująca, bezbarwna, oleista ciecz, stosowana głównie jako środek przeciwstukowy do benzyn, metaloorganiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym C8H20Pb; |
