bevis w języku polskim

Szwedzki	Polski
bevis [~et; pl. ~] substantiv	dowód(matematyka, matematyczny) skończony ciąg zdań wykazujący prawdziwość twierdzenia; noun dowódnoun przedmiot, okoliczność wykazujące coś (dowodzące czegoś) garować(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) o cieście: będąc pozostawionym na pewien czas, powiększać swoją objętość noun symbolicznynoun o niewielkiej wartości materialnej, niewielkim znaczeniu token(informatyka, informatyczny) elektroniczny generator kodów jednorazowych do uwierzytelniania transakcji internetowych; noun świadectwonoun opowieść świadka określonych wydarzeń
bevisa [~de ~t] verb	konstatować(książkowy) stwierdzać zaistnienie jakiegoś faktu, zdarzenia; ustalać coś verb udowadniaćverb wykazywać prawdziwość czegoś lub jej brak, przedstawiając dowody zaświadczaćverb dawać dowód czegoś; być dowodem czegoś, stawać się świadectwem czegoś
examensbevis [~et; pl. ~] substantiv	dyplomnoun dokument stwierdzający czyjś tytuł naukowy bądź zawodowy
motbevisa [~de ~t] verb	obalaćverb wykazać o czymś, że jest fałszywe odpieraćverb bronić się skutecznie przed zarzutami zbijaćverb obalać argument, teorię, pogląd

Historia wyszukiwania