berg- w języku polskim

Szwedzki	Polski
bergsrygg [~en ~ar] substantiv	grzbietnoun część łańcucha górskiego skibanoun wąski pas gleby podcięty przez pług, odwrócony i odłożony na bok w czasie orki
bergtall [~en ~ar] substantiv	kosodrzewina(dendrologia, drzewoznawstwo, dendrologiczny, drzewoznawczy) (systematyka) Pinus mugo Turra, gatunek drzewa lub krzewu iglastego należący do rodziny sosnowatych, rosnący w górach, powyżej górnej granicy lasu; noun
bergtunga [~n -tungor] substantiv	złocicanoun złocica europejskanoun
berguv [~en ~ar] substantiv	puchacz(ornitologia, ornitologiczny) największa występująca w Polsce sowa; noun
att göra ett berg av ett sandkorn	robić z igły widły(potocznie, potoczny) wyolbrzymiać coś, przesadzać

Historia wyszukiwania