Polski | Szwedzki |
---|---|
zadowolenie noun uczucie przyjemności wywołane spełnieniem się pragnień lub pomyślnym obrotem sprawy | behag [~et; pl. ~]substantiv belåtenhet [~en]substantiv tillfredsställelse [~n]substantiv |
niezadowolenie noun brak zadowolenia; negatywne uczucie będące rezultatem tego, że coś dzieje się niezgodnie z czyimś życzeniem, planem, zamiarem | missbelåtenhet [~en]substantiv missnöje [~t ~n]substantiv |
samozadowolenie noun | självbelåtenhet [~en]substantiv |